don't let me down

20

Pov Rikki

We zijn een week verder. Kristina en ik zitten met de kinderen op de tribune te wachten tot de wedstrijd begint. James is nog niet terug. Ik staat voor me uit. Ik mis hem. Heel erg. De spelers komen het veld op. Maar, maar... "JAMES!!!!!" roep ik en leg Lucca ik de armen van een vrouw naast me. Ik spring van de tribune af en ren het veld op naar James. Hij ziet me niet aankomen als ik mijn armen om hen heen sla. "Huh.. what the.. Rikki??" Ik druk mezelf stevig tegen hem aan. Hij slaat zijn armen ook om mij heen. "Een jongen??" Vraagt hij zacht. Ik knik tegen zijn borst aan. Een paar tranen lopen over mijn wangen. Nouja, ze komen in zijn shirt maar je snapt wat ik bedoel. Er komt een bewaker aan. Hij trekt me van James af. "Hoho, dat is wel mijn vrouw, laat haar los." Zegt James boos. "Ooh sorry, ik dacht dat ze u lastig viel" de man loopt Weer weg. James trekt me weer naar zich toe en drukt zijn lippen op de mijne. "James!! Ben je bijna klaar??" Roept Toni die al bezig is met opwarmen. "Bijna!!" Roept James en drukt nog een kusje op mijn hoofd waarna hij me weer helpt op de tribune te komen. De vrouw die net naast me stond geeft Lucca weer terug. "Tja, sorry. Ik heb mijn man al twee week niet gezien." De vrouw begint te lachen. "ik dacht ook al." Lachend kijken we naar de mannen die aan het warmlopen zijn. Blijkbaar zit James in de basis, maar hij is afwezig geweest.

Uiteindelijk spelen ze gelijk met 1-1. Ze waren echt slecht. Vooral de eerste helft. Nu zitten we in de auto naar huis. Nouja, ik zit ik mijn auto en James in zijn eigen. Niet veel later zijn we thuis en breng ik Lucca naar bed. Salomé, die al een beetje kan lopen steunt aan de tafel en 'loopt' naar James toe. Als Salomé ook op bed ligt ga ik op James zijn schoot zitten. "Ik jou van je Beauty." Hij drukt kusjes in mijn nek terwijl hij me knuffelt. "Hoelang ben je al terug??" Vraag ik. "Gister avond. Het moest een verrassing voor je blijven." Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. "En wat als ik niet was gekomen." Zeg ik zacht. "Dan had je het samen met Kristina op tv gekeken en was je toch gekomen. Ik ken je Rikki, wij kunnen niet uit elkaar gehaald worden." Ik glimlach en druk mijn lippen op die van hem. Opeens gaat de voordeur open. Marc komt overstuur binnen met Gala in zijn armen. "Kan Gala hier blijven, ik kan Kristina nergens vinden, ze neemt haar telefoon niet op, reageert niet op de smsjes..." ik pak Gala van hem over. "james, ga maar mee zoeken, ik let hier op de kinderen." Zeg ik zo rustig mogelijk, maar van binnen schiet de stres omhoog. Ik denk dat Gala mijn stres voelt want ze begint te huilen. "Uuhm, ik denk dat ze honger heeft." Zegt Marc. "Ik geef haar eten, ga snel Kris zoeken." Zeg ik en lijd de jongens naar de deur. Als ze weg zijn probeer ik haar borst voeding te geven, het lukt.. één minuut, tot ze merkt dat ik haar moeder niet ben. Snel maak ik van dat kant en klare moedermelk klaar en voer haar dat. Dat wil ze wel drinken. Daarna is ze ook direct stil en leg ik haar in de box zodat ze kan slapen. Dan begint Salomé te huilen. "Salomé.. wat is er dan meisje.." ik loop haar kamertje in en troost haar in de wieg. Na een paar slaapliedjes gezongen te hebben slaapt ze weer. Ik zucht en ga op de bank zitten. Niet heel veel later hoor ik via de babyfoon dat Lucca ook wakker is. Ik loop naar boven en geef hem wat voeding. Ik neem hem mee naar beneden en ga voor de tv zitten. Barca moet voetballen. Het interesseert me geen ene fuck alleen Neymar word op het laatst ondervraagt.

Is je kindje er al??

Ja, het is een jongen. Zijn naam is Davi Lucca da Silva Santos.

En waar is hij nu??

Bij zijn moeder, hij is nog te jong om bij mij te gaan wonen.

Wtf. Oke ik ga hem bellen.

N: uuhm, hee is er iets??
I: hoezo nog te jong om bij je te wonen. Hij zal nooit bij je gaan wonen, het is mijn kind.
N: Rikki, luister. Uiteindelijk komt hij bij mij, ik wil niet dat mijn zoon opgevoed word door James Rodriguez.
I: wat is er mis met James zijn opvoeding. Volgens mij is hij beter opgevoed dan jij.
N: Rikki, Davi komt uiteindelijk bij mij, of je het nu wil of niet