don't let me down

27

Pov Rikki

Ik zit weer eens in het vliegtuig. Net Lucky in een kooitje op schoot. "Hee, was jij niet gisteren ook bij die wedstrijd van Nederland Frankrijk??" zegt een jongen die naast me komt zitten. "Uuhm ja, hoezo.." "ik denk dat Raphael je leuk vind. Jij was zijn eerste doelwit na de wedstrijd.." ik schud mijn hoofd. "Raphael en ik zijn goede vrienden.." de jongen haalt zijn schouders op en begint iets te typen op zijn telefoon. "Wie zijn Salomé en Davi Lucca??" vraagt de jongen weer. "Mijn kinderen.. hoezo.." "ooh gewoon.." ik glimlach. James....

Na een lange rit vol vragen van de jongen komen we eindelijk aan in Madrid. "Wacht eens... dit is niet Parijs.." zegt de jongen. "Kerel, ben je in het verkeerde vliegtuig gestapt, hoe krijg je dat voor elkaar.." lach ik en sta op om weg te gaan. De jongen zucht. "Nou heb ik geen geld meer om terug te gaan." "Kom mee, James zet wel geld op je rekening.." zeg ik en loop het vliegtuig uit en pak mijn koffer. De jongen is niet achter me aan gelopen, of wel, jawel daar is hij. "Zou je Lucky voor me vast willen houden, ik denk namelijk niet dat hij het leuk vindt als ik hem laat vallen." De jongen knikt en pakt hem van me over. Ik zoek het plein over naar James. Ik kan hem niet vinden. Dan zie ik hem. Precies op het zelfde moment zie hij mij. Ik ren naar hem toe. Mijn bagage laten staan. Hij drukt zijn lippen stevig op die van mij. Ik voel een traan over mijn wangen lopen. "Beauty niet huilen... je bent weer thuis, dat is het belangrijkste." Ik begraaf mijn gezicht in zijn nek. "uuhm mevrouw?? Heeft u uw hondje en koffer nog nodig.." de jongen zet Lucky en mijn koffer naast me neer. "Dank je wel.." zeg ik tegen hem. Het valt me nu pas op dat hij nog best wel jong is. "Hoe oud ben je eigenlijk.." "15.." mijn mond valt open. "En dan ben je nu al alleen naar Nederland.." hij schud zijn hoofd. "Ik was met een paar vrienden, maar die ben ik kwijt geraakt in Amsterdam..." "Ach jochie toch... kom dan betaal ik een nieuw kaartje naar Parijs.." zegt James en loopt met de jongen mee naar de receptie. Opeens hoeer je iemand roepen. "OMG DAT IS JAMES RODRIGUEZ!!" James en de jongen beginnen te rennen. Ik begin te lachen. "Mama!!" hoor ik achter me. Ik draai me om. Salomé zit op de arm van Kristina. "Heei Salomé, hoe is het met jou dan.." ik neem haar van Kristina over en druk een kusje op haar wang. "gaat het goed met jou?" "ja" zegt ze terug. Ik lach en knuffel haar. Ik kijk naar Kristina die onzeker naar de grond kijkt. "Wat is er met jou aan de hand dan.." "niks.." ik glimlach. "Vertel het als je er aan toe bent.. oke??" Ze knikt en geeft me een knuffel. Even later komen James en de jongen terug. Ze lachen wat. Ik schrijf mijn mobiele nummer op een papiertje en geef hem aan de jongen. "Als je ons nodig hebt, bel dan.." zeg ik voor hij het goede vliegtuig in stapt. "dank jullie wel.." zegt hij en loopt weg. Ik hoor Lucky piepen. "Lucky, wat is er dan..." ik geef Salomé aan James en pak Lucky uit het kooitje. Hij is direct stil als hij mij ziet. "Ach wat een schatje.." zegt James en aait het diertje over zijn hoofd. "Ja toch..." we lopen naar de auto toe. Kristina stapt achterin. James pakt mijn hand vast en laat hem de hele weg nog amper los. Alleen voor schakelen en dan pakt hij hem weer vast. We zetten Kristina af en rijden dan door naar huis. Salomé slaapt al weer, dus ik leg haar in haar bedje. Daarna plof ik naast James neer op de bank. Ik leun tegen hem aan. "Ik heb je gemist James.." zucht ik. "Ik jou meer..." hij slaat zijn armen om me heen en zoent me. Dit is het moment dat ik zo erg gemist heb. Dicht bij hem zijn.. "James, ik ben thuis.." horen we iemand zeggen. Ik kijk naar de deuropening. Melissa komt binnen lopen met iets in haar handen. Als ze mij ziet laat. Ze het vallen. "Wat doe jij hier.." "het is wel een grappig verhaal, iemand heeft mij een brief gestuurd met een neppe handtekening... doe het de volgende keer goed.." ze pakt de spullen van de grond. "Wacht eens, wou je nou op mij lijken? Vergeet dan de volgende keer niet je haar goed te verven.. dit is zielig Melissa." Lach ik. "Hij heeft me wel dingen aangedaan anders.." ik zucht. "Ga gewoon weg.." "nee, niet voordat hij bewijst dat hij meer van jou houd..." ik begin te lachen. Vooral omdat James direct een zuigzoen in mijn nek plaatst. "dat is geen bewijs.." "wat is voor jou dan wel een bewijs." Zegt James arrogant. Zozo deze James heb ik nog niet meegemaakt. "We hebben bewijzen.." zeg ik bedenkelijk. "Nou laat zien.." zonder twijfel trek ik mijn shirt uit. "zie je dit kroontje? James en ik hebben twee gezamenlijke tatoeages.. daarbij zijn we getrouwd.." James trekt ook zijn shirt uit en wijst het kroontje aan. En daarna de naam op zijn pols. "Dat bewijst niks.." zegt Melissa weer. James begint me te zoenen, ik weet waar dit naartoe gaat. Zijn handen glijden over mijn middel. Uiteindelijk rent Melissa huilend ons huis uit. Lachend gaan we rechtop zitten. We trekken ons shirt weer aan en gaan tv kijken.
Rikki Rodriguez Vivieros stap vliegtuig in naar Madrid...