hoofdstuk 26

20 4 0
                                    

P.o.v. Sarah

Allemaal mensen komen op ons aflopen en feliciteren ons. Aan het einde van de dag ben ik heel moe en doet mijn arm pijn van het schudden van alle handen. Ik strompel naar de lift en ga naar boven. Ik wacht tot ik er ben. Daarna loop ik naar de kamer van mijn vader. Ik klop op de deur en wacht tot iemand de deur opent. Als niemand de deur opent ga ik tegen de muur zitten. Ik voel mezelf langzaam wegvallen. Dan zakken mijn oogleden dicht en ben ik vertrokken in een diepe slaap.

P.o.v. Casper

Ik loop druk pratend met de vader van Sarah naar het appartement als ik opeens Sarah tegen de muur zie liggen. Ik ren er naartoe en kniel bij Sarah. Ook de vader Sarah komt naar haar toe gelopen. "Is ze bewusteloos?" ik kijk snel even naar haar. "Ik denk dat ze alleen moe is." concludeer ik. "Help je even mee haar op bed te leggen, Casper?" we tillen Sarah op en leggen haar binnen op bed neer. Ik ben ook moe van de lange dag en kleed me snel om. Ik wens de vader van Sarah welterusten en kruip in bed. Ik val bijna meteen al in slaap.

De volgende dag

Ik word gapend wakker en kijk om me heen. Dit is niet het huis van Sarah haar vader. Sarah! Waar is ze? Ik spring uit bed en loop de vreemde kamer uit. In de gang merk ik op dat er een trap is. Ik loop naar beneden. Daar staat een man in de keuken pannenkoeken te bakken. Als ik binnenkom kijk hij op. "Casper, zoals ik zo vaak zeg kleed je om voordat je naar beneden komt. Hup terug naar boven en als je je hebt omgekleed mag je terug komen." ik kijk hem verbaast aan maar doe toch wat hij zegt. Op mijn kamer merk ik op dat mijn kleding kleiner is dan normaal. Ik pak een shirt en houd die voor mijn lichaam terwijl ik voor de spiegel sta. Daar krijg ik de schrik van mijn leven. In plaats van een 17 jarige jongen staat er een kind van ongeveer 13 jaar. Ik beweeg mijn hand omhoog en de jongen in de spiegel doet hetzelfde. Ik loop weg van de spiegel. Omdat ik toch niks anders kan doen kleed ik me maar om. Dan ga ik naar beneden. Ik pak de krant die op tafel ligt en begin te bladeren opzoek naar iets. Als ik het niet vind besluit ik op te geven. Dan valt mijn oog op de datum. Het is 2012! We zijn teruggegaan in de tijd!

____________________________________
Het spijt me dat ik vandaag pas update maar gister had ik echt geen tijd. Op school is er activiteiten week (ik heb helaas nog geen vakantie) en gister moest ik stage lopen de hele dag.

InvisibleWhere stories live. Discover now