[แก้บน 4 KookMin] Under the sun

Under the sun 7

#กุกมินอินทะเลทราย

"โอ้ยยย จมูกข้า"

เสียงร้องด้วยความเจ็บดังออกมาถึงด้านนอกจนคนถูกใช้ไปหยิบของอย่างยุนกิต้องรีบวิ่งเข้ามาดู ไอ้เสือน้องรักของเขากำลังจับจมูกตัวเองพลางใช้อีกมือที่ว่างปัดป่ายมือของซอกจินพี่ใหญ่ของเราที่ถือผ้าไว้ในมือ

"อะไรเนี่ย พี่อุตส่าห์จะช่วยรักษาให้ทำไมต้องมาปัดป่ายมือพี่ให้มันยุ่งยากด้วย"

ยุนกิวางตระกร้าใส่พืชสมุนไพรลงบนโต๊ะตัวเล็กพลางหยิบพืชพวกนั้นมาปั่นๆบนมือแล้วทุบเอาน้ำตามคำสั่งของซอกจิน กลิ่นฉุนเหลือร้ายของสมุนไพรพวกนั้นทำเอาทั้งยุนกิและจองกุกต่างต้องเบือนหน้าหนี คงมีแค่ซอกจินที่กลับชื่นชอบกลิ่นของมันอาจจะเป็นเพราะชินชาเสียแล้วก็ได้

"ก็พี่เช็ดมาทีแรงจนจมูกข้าจะหักแล้วเนี่ย แถมกลิ่นสมุนไพรอะไรนั่นก็เหลือทน ข้าไม่เอาแล้วเดี๋ยวมันก็หายเองแหละ"

จองกุกเถียงซอกจินเสียงดัง เกิดเดดแอร์ขึ้นเล็กๆระหว่างพี่ใหญ่และน้องเล็กจนยุนกิถึงกับต้องเอามือกุมหน้าผาก ซอกจินกำผ้าแน่นพลางจ้องตาจองกุกด้วยความโกรธเคืองจองกุกเองก็ไม่ยอมแพ้จ้องกลับเช่นกัน

"ทำไม ไม่ใช่เพราะสมุนไพรของพี่รึไงที่ช่วยรักษาบาดแผลให้เจ้าน่ะห้ะ!!"

ซอกจินปาผ้าในมือใส่อกจองกุกก่อนจะลุกขึ้นยืนเท้าเอวขึ้นเสียงใส่น้อง เมื่อเห็นท่าไม่ดียุนกิจึงต้องรีบยกมือขึ้นลูบหลังซอกจินให้อารมณ์เย็นลงทันที ใครๆก็รู้ว่าซอกจินน่ะยอมได้ทุกเรื่องแต่จะมาดูถูกสมุนไพรและวิชาการแพทย์ของซอกจินไม่ได้เด็ดขาด

"อ๊าาาา พอๆๆๆๆ เดี๋ยวก่อนนะขอรับท่านพี่ซอกจิน ท่านน้องจองกุก อย่าพึ่งทะเลาะกันตอนนี้นะขอรับ ถ้ากระโจมพังข้าจะไม่ขอรับผิดชอบด้วยนะขอรับ"

ทำเอาทั้งจองกุกและซอกจินต้องยอมหยุดสงครามที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้าทันที เหนือฟ้าก็ต้องมีฟ้า หากเรียงลำดับความโมโหร้ายของสมาชิกในกองแล้วคนที่อยู่อันดับหนึ่งคงหนีไม่พ้น จองโฮซอก รายนั้นเวลาโมโหล่ะก็อย่าให้ได้หยิบอะไรติดมือได้เชียวนะ แม้กระทั่งมันเป็นแค่ไม้จิ้มฟันมันก็สามารถคร่าชีวิตคนได้เป็นสิบ ยิ่งทำสิ่งที่โฮซอกรักพังไปล่ะก็ยิ่งแล้วใหญ่ รู้กันอยู่ว่าโฮซอกรักสวนของตัวเอง กระโจมของตัวเองมากแค่ไหน... ถ้าทำพังละก็... ขอบอกว่าถึงจะหายโกรธกับพี่จินแต่ก็ต้องโดนโฮซอกจัดการต่ออีกดอกอยู่ดี แค่นึกภาพก็เสียวสันหลังแล้ว T^T ถ้ายังรักชีวิตก็อย่าแม้แต่จะคิดทำลายอะไรเลย