War of Love

War Of Love x1

"Papa. Ayokong mag punta doon ! Ayokong mahiwalay sa inyo at lalong lalo na sa taong mahal ko. Alam mo iyon Papa" pag pupumilit kong huwag nang ituloy ang binabalak ni Papa.

"But Diane, you need to" sagot sa akin nang papa ko.

"No ! Ayoko. Alam mo yan Papa" pag susuway kong muli.

"I'm doing this for your future Diane ! Ako naman ngayon ang sundin mo!" sa sobrang pag suway ko ay sinigawan na ako nang Papa ko. Unang beses niya itong ginawa sa akin kaya naman napa luha ka agad ako.

Ayoko.

Ayokong mag punta sa States. Ayokong mahiwalay kay Kence. Mahal na mahal ko siya. Gusto ko, palagi ko siyang kasama. Matatapos na kame sa pag aaral. Isang taon nalang ang gugugulin namin sa ParkSy University at may mapapatunayan na kami.

Mahinahon at kalmado akong sumagot sa Papa ko. Kahit na unti-unting pumapatak ang luha ko.

"Papa please. Hindi ko gustong malayo sa inyo, lalo na sa kaligayahan ko" sambit ko at kitang kita ko sa mga mata nang Papa ko na parang ayaw niya talaga akong paalisin, na papuntahin sa States. Ayoko talaga.

"I'm sorry Princess" sabi ni Papa atsaka tumayo at lumabas na sa kaniyang office dito sa mansion nang Park Sy.

Para akong sinasaksak nang sampung beses sa dibdib. Higit pa siguro sa sampung beses. Bakit kailangan akong paalisin ni Papa? Bakit kailangan niyang pag hiwalayin kami. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang malayo kay Kence. At sa mga taong nasa tabi ko sa oras na kailangan ko sila.

Bumalik na akong pasan pasan ang problema nang buong mundo.

Present

Sa pag lipas nang apat na taon, na alala ko na namang muli ang dahilan, ang simula kung bakit muli akong nasaktan. Hindi ko sinisisi ang Papa ko, tama lang ang desisyon kong lumayo at iwan na ang nakaraan. Hindi ako duwag para hindi sila labanan.

Pinlano kong bumalik at tapusin nalang sila pero nabigo ako. Marami akong plano na inimbak para pag balik ko, matikman nilang muli ang bagsik ko. Pero lahat nang iyon ay nawala.

Hindi ko alam pero nasaktan na naman ako. Sabi ko, ayoko nang masaktan pero natutuwa din ako dahil kahit wala na kami nang taong mahal na mahal ko, may naging parte pa din siya sa puso ko.

At isang bagong buhay ang dumating sa akin at nag papa alala sa lahat nang masasayang nangyari sa amin ni Kence.

Umunat ako sa pagod na naramdaman ko. Galing akong school sinundo ko si---

"MOMMYYYYYY" sigaw nang batang pababa galing nang kaniyang kwarto.

"Baby, don't run baka madapa ka" saway ni Yaya Betty.

"MOOOOOOMMY" agad na yumakap sa akin ang naiwang alaala nang taong mahal ko. Niyakap ko siya pabalik at hinalik halikan ako sa pisngi.

"Mam, napaka bibo nang batang iyan at napaka talino pa. Sa school palagi siyang nakaka sagot at hindi nawawala ang golden cute niyang smile." masiglang puri ni Yaya Betty.

"Really?" tanong ko sa batang nakakandong sa lap ko at cute na cute na nakangiti.

"Yes Mommmmy" sagot nito at niyakap akong muli. Napaka lambing nang batang ito.

"Napaka sweet pa kaya naman yung ibang batang babae eh, naakit agad niya" pahayag ulit ni Yaya Betty.

"Mommy, its not my fault. I'm just really handsome" pag bubuhat nang sarili nitong bangko. Natawa nalang kami ni Yaya Betty.

"Let's eat lunch" alok ko sa kanila. Bibo namang sumunod ang batang lalaking ito at pumunta na sa kusina.

"Mooooommy, let's eat" pagka upo'y tinawag ang kaniyang Mommy para sumabay sa tanghalian.