Hug of Hope - ✔

Chapter 1!

Nieuw verhaaltje, ik zat al heel lang met zo'n idee, maar nu maak ik er eindelijk een boek van!

Veel lees plezier! XXX

..............................................

Lucy's POV

Ik zit nu in de saaiste les van de hele wereld. Zou ik de les uitlopen? Nahh... dan word ik er weer uitgestuurd en worden mijn ouders naar school geroepen. 'Oké jongens. Luister goed! We gaan een practicum doen. Zoek een tweetal en ga achter een tafel staan. Ga jullie gang!' Zara en ik kijk elkaar glimlachend aan en lopen naar elkaar toe.

Samen gaan we achter een tafel staan en bekijken wat we moeten pakken. We zetten snel alles op tafel en kijken naar de eerste stap. 'Giet jij het water in de maatbeker?' vraag ik aan Zara. Ze knikt rustig en giet er al snel te veel water in. Het kan haar blijkbaar niks schelen en ze giet het in het buisje.

Snel doen we de rest erin en we wachten op het resultaat. Er gebeurt niks... Maar een paar seconden later begint het te koken. We kijken elkaar aan. Dit zou niet moeten gebeuren! 'Ehm. Meneer!?' Maar dan is het te laat. Het kokende geluid transformeert naar een grote plof. Zonder erbij na te denken, liggen Zara en ik met de slappe lach op de grondt. Als ik mijn ogen open staat de docent ons boos aan te kijken.

'Eruit!' schreeuwt hij door het lokaal. We staan snel op en lopen naar de deur. 'Ik zie jullie om half 4 in het nablijf lokaal!' We glippen snel het lokaal uit naar de tafels op de gang.

***

Ik zoek mijn fiets sleutel in mijn rommelige tas. Een tijdje later heb ik hem gevonden. Het nablijven was weer eens saai... 'Lucy! Schiet eens op!' Ik grijp de sleutel beter vast en sluit mijn tas. We lopen naar onze fietsen, maar ik stop al gauw met lopen als iemand mijn naam schreeuwt. 'Lucy! Zara!' We draaien ons tegelijkertijd om en kijken de drie jongens aan die onze kant op komen joggen.

Buiten adem komen ze voor ons staan. 'We... uhm,' mompelt een van de drie. Zara port zachtjes met haar elleboog tegen mijn bovenarm. Dan weet ik weer wie de jongens zijn. Ze hebben volgens mij al sinds de tweede een crush op ons en wij zijn er een week geleden achter gekomen. Ik staar ze glimlachend aan. 'We vragen ons af of jullie willen afspreken?' Voordat ik mijn mond kan openen en kan antwoorden, geeft Zara al antwoord voor ons beiden.

'Sorry jongens! We hebben het druk en we vallen niet op school jongetjes! We zien jullie nog wel!' Ze grijpt me bij mijn pols en trekt me mee naar de fietsen. Ik steek de sleutel in het slot en stap op. Als Zara ook zit beginnen we te fietsen. We fietsen nog zo'n 6 km samen tot de splitsing waar we allebei een andere kant op moeten. 'Tot volgende week!' schreeuw ik als ik de bocht naar rechts neem. 'See you next week!' Ik slaak een diepe zucht en fiets zo snel mogelijk naar huis.

Vijf minuten kom ik eindelijk aan in mijn tuin. Ik zet mijn fiets op zijn standaard en pak mijn sleutels, die ik dan weer in de voordeur steek. Als hij open is haal ik ze er weer uit en hang ze aan een haakje. Ik hang mijn tas aan de kapstok en loop de woonkamer in. Mijn ouders zitten wat verderop in de keukentafel iets te overleggen. 'Hey,' zeg ik rustig in de hoop dat ze niets zullen zeggen wat ik gedaan heb tijdens scheikunde, maar dan staan ze al op en komen voor me staan.

'De rector heeft gebeld. Hoe heb je het nu weer voor elkaar gekregen?' Mijn moeder kijkt me streng aan. 'Lieverd. Misschien moeten we het meteen zeggen, want zo doen heeft ook geen zin,' zegt mijn vader op een rustige toon. Ze knikt rustig. 'Zeg jij het dan maar.' Mijn vader klapt even in zijn handen. 'Je moeder en ik hebben iets besproken. Je gaat naar een andere school.'

'Ik snap niet wat daar zo erg aan is, we blijven toch gewoon in de stad?' Het blijft even stil. 'Nee lieverd. Je gaat naar een kostschool aan de andere kant van het land.' Mijn ogen waren wijd open gesperd. 'Zijn jullie gek geworden!?' Mijn moeder draait zich om en loopt weg. 'Het spijt me lieverd. We gaan het nu maar zo doen en ik weet zeker dat het je daar zult bevallen.' Dan draait hij zich ook om en loopt mijn moeder achterna.

Ik ren de trap op naar mijn kamer en sluit de deur. Ik plof neer op mijn bed en staar naar mijn telefoon. Moet ik Zara appen? Ik weet het niet hoor. Een kostschool... echoot er door mijn hoofd. Dan pak ik mijn telefoon op en ga naar het gesprek van mij en Zara.

(Wie is wie? Lucy - Zara )

Hey, Zaar...

Yowww!

Ik ga van school af

Huh?

Mijn ouders sturen me naar een kostschool aan de andere kant van het land!

WTH!? Waarom?

Na al die dingen die we gedaan hebben we nog nooit zoiets meegemaakt!

Ik weet het...

Wanneer ga je?

Weet ik nog niet, but we will see!

Ik word onderbroken doordat iemand op de deur klopt. 'Wat?' schreeuw ik door de kamer, zodat degene achter de deur me kan horen. 'Pak je spullen in! Je vertrekt morgen al. We willen dat je zo snel mogelijk daar bent.' MORGEN!?

Ik tik mijn telefoon weer aan en begin boos te typen.

IK VERTREK MORGEN AL!!!

Morgen? Wat willen ze daarmee bereiken?!

Ze willen me waarschijnlijk een lesje leren of zo. Maar het zal ook wel! Als je morgen maar afscheid komt nemen.

I will❤

Dan zie ik je morgen❤😢

Tot morgen

Ik leg mijn telefoon weg en ga liggen. Mijn ogen vallen langzaam dicht en zonder dat ik het door heb val ik in slaap.

..............................................

Het eerste herschreven hoofdstuk! Ik moet toegeven... Het is niet slecht😉

(1008 woorden)

XXX Ev ❤