The End of Time

Chapter 4

With same dream, I woke up with sweat all over my body again. At may nadagdag pa, I dreamed about Jake and me, pero it was like in a different time. And another thing, Ruby and Claude was there.

Nagshower ako at dumirecho sa training room.

Pagkapasok ko sa training room, I didn't expect someone to be here so I was surprised nang maabutan ko si Claude sa loob na nag stestretching.

"Anong ginagawa mo dito?"

"Good morning din sayo. Bawal na ba akong mag workout?"

Napabuntong hininga na lamang ako. Alam kong mangungulit na naman ito.

"Ba't ang gloomy mo? Ai wait.. Gloomy naman pala parati yang mukha mo. Hahahahaha!"Claude

Tinapon ko sa kanya ang hawak kong face towel kaya mas tumawa pa ito.

"Baliw.."

"Gwapo naman.."

I glared at him and he is grinning, "Ang kapal naman talaga ng mukha mo ano?"

"Nagsasabi lang naman ako ng totoo.. Hahaha!"

"Baliw talaga.."

"Alam kong mamimiss mo ako kapag umuwi na ako sa capital."

"Asa ka pa."

Isang araw pa lamang kaming nagkakilala, pero ba't ang gaan-gaan ng pakiramdam ko sa kanya? Tapos nasali pa talaga sya sa panaginip ko. Napa-iling na lamang ako.

"Ba't ka umiling?"

"Ano bang pake mo? Pati ba naman sa pag-iling ko binantayan mo pa?"

"Syempre! May iniisip ka noh? Ako ba yan? Iniisip mo ang araw ng pag-alis ko and you'll get lonely kaya ayaw mo nang isipin pa ito ulit? Don't worry, if you want me to stay, I'll stay. Or, if you want to go with me, isasama kita ng walang pag-aalinlangan."

"Tigilan mo nga ako Claude, hindi ikaw ang iniisip ko! Wag kang assuming!"

"Assuming daw, as if naman hindi totoo ang sinasabi ko. Hahaha!"

Mamimiss ko ba talaga ang lalakeng ito? At teka nga lang, capital? Akala ko ba taga ibang camp sya? Well anyway, I really don't care where he's from.

At hindi! Hindi ko sya mamimiss! Mas gusto ko pa ngang umalis na sya para tumahimik na ang buhay ko!

Nagte-treadmill ako ngayon, at si Claude ay ganoon din ang ginagawa.

Tumigil sya sa pagtakbo and he stepped down from the treadmill. Hinayaan ko na lamang sya, pero natigil ako sa pagtakbo nang maramdaman kong hahawakan nya ang pilat sa likod ko.

"Wag mo akong hahawakan kundi lagot ka talaga sa akin."sabi ko and he stopped reaching for my back.

Bumaba na ako sa treadmill at umupo sa sahig para mag crunches. Lumapit naman sya sa akin at hinawakan ang paa ko. Wala na akong ibang nagawa kaya pinagpatulog ko na lamang ang pag crunches ko.

"Saan mo nakuha yung pilat mo?"

"Why do you ask?"

"Wala lang.. Just curious.."

He might be thinking that it's ugly. O hindi naman kaya naaawa, a girl with a big scar on her back. The scar of my past.

Nagsalita ulit ito when I kept quiet.

"I hope I didn't offend you. I just find it fascinating."

Natigil ako sa pag cucrunches and our faces are just inches away from each other.