Azeri Gencin Saplantılı Aşk'ı

Bir köşede bekliyor du

Yurda ağlayarak döndüm zor oldu, aile sonuçta herşeyden daha ön planda neyse dedim ağlama ağıt ağıdı getirir derler.
Bir daha mutlaka geleceklerdir.
-Sen neden bu kadar hassassın?(Can)
-Kız olduğum içindir
-Yanıldın ilk defa bazı kızlar vardır, ne yapsanda umursamazlar.
-Beni kimseyle kıyaslama ne onlar ben nede ben onlar.
-Ben öyle demek istemedim, k.bakma lütfen
-Bak inan bugün konuşmayalım hiç keyfim yok.
-Neden noldu?
-Annemle babamı yolcu ettim onlardan ayrılmak beni, çok üzdü.
-Ağlama elbet mezun olduğun da gelirler, yani yine gelirler.
-Haklısın
-Nereye gidiyorsun şimdi?
-Odaya çıkmam lazım hazırlanıp, derse geçeriz işte.
-Birlikte gidelim mi?
-Benim işim uzun sürer sen hiç bekleme okulda görüşürüz.
-peki tamam görüşürüz..
Dedikten sonra, odaya çıktım, aleyna yoktu bende hazırlandım çantamı alıp çıkarken.
-Bensiz nereye?
-Odada yoktun bende, gittin sandım
-Yok ya ne gitmesi ebrulinin yanına gitmiştim.
-Hmm tamam
-Sen ne yaptın
-Bence yaramı deşme yola devam edelim.
-Sonra zır zır ağlama başım da..
-Sınırları zorlama bak
-Tamam hadi
Kampüse geldik, birden yine o aklıma geldi ne yapıyor du acaba?
İşte kendi kendime soruyorum.
Aptallık!
Sınıfa girip oturduk, hoca gelip konulardan bahsetmeye başladı, bende baya bir dalmışım derse.
Kapı çaldı, tabi ben hiç bakmıyorum, sınıfa girip kafamı kaldırdığım an, samir.
Şok geçirmiştim beklemiyordum ki resmen gözlerimin içi gülüyor du.
Ama bir sorun vardı kafasını kaldırıp yüzüme dahi bakmadı.
Bunu neden yapmış olabilir?
-Sonun da kavuştun
-ama bir sorun var.
Neden bana bakmadı, derse ara verildi.
Sınıftan çıkmadı sadece ikimiz kaldık, o samir değildi başka biri ama kim nasıl bu hale gelebildi.
Takılmıştım bu haline ama umursasam da belli etmemem gerekti.
Çantamı alıp dışarı çıkacakken, bir an anda elimden tuttu, tek söylediği söz
-Gitme.

Bizi ne bekliyor du?