Azeri Gencin Saplantılı Aşk'ı

Berbat bir kabus

Uykuma daldığım an, gece bir yarısı kabusla uyandım.
Terler içindeydim korkmuştum benden uzaklaşıp gitmişti, beni tek bir başıma koyup gitmişti.
Nasıl bir beyindir bu, onunla yatıp onunla kalkıyorum.

Bir bardak su içtikten sonra tekrar yatağıma yatacaktım ama yatamadım, pencerenin kenarına gidip oturdum.

Gözlerim bir anda gezinirken, samire denk geldi her zaman ki bankta oturuyordu.
Elinde telefon ve yine alkolle neden bana bunu yapıyordu, içmek herşeye çözümmüydü, anlamak zordu.
Yatağıma tekrar uzandım, anladım ki insanlar da huyları değiştiremiyorsun.
Ne yaparsan yap olmuyormuş işte, ağlıyorum ama nereye kadar yine gözlerim kızarıp ağrıyana kadar.
Babam hiç dayanamaz ağlamama, kendine eziyet etme der her zaman, ama ben bu sefer samir için durduramıyorum bunları.

Bir yanım onun yanına gitmek isterken bir yanım istemiyordu.
Ben neden böyleyim?
Neden?
Kalkıp tekrar baktım, aynı yerde duruyordu hiç hareket etmeden elindekine dayanmış anca onu yudumluyor du.

Yerimden kalkıp, ayakkabılarımı giydim.

Yavaş adımlarla aşşağıya inmeye başladım, gitmemin tek sebebi içmesini durdurmak.

Canına zarar gelmesine dayanamam
Tam arkasında ayakta duruyordum.

Bir erkek içini çeke çeke ağlar mı, onun o sesi beni mahvetti dayanamayıp yanına oturdum...

O nasıl bir tepki verebilir?