ELİFİN DÜŞLERİ

öldünmü sahiden sevgilim

Issız boş sokaklar gibiyim bugün,sen içimden gittikten sonra söndü tüm ışıklarım.Karanlığım ben bugün kimse keşfetmeye çalışmıyor beni.Korkuyorlar o karanlığa girip çıkamamaktan. Siyahım ben bu aralar oysa en sevdiğim renk maviydi bilrdin.Sen yokken iyi değilim ben.Uyuyamıyorum,unutamıyorum,ölüyorum. Kızgınım,kırgınım,yorgunum. Senin için ölürüm derdin nerdesin şimdi öldün mü sahi? “Sonsuzluğum” diyordun ya bana nasıl bitirdin bu sonsuzluğu. Gözyaşlarım arasında boğuluyorum bu aralar. Sessizce ağlıyorum.Ruhen ölüp bitiyorum. Kurtar beni.Kollarınla sarıp kulağıma fısılda yine o mucizevi kelimeleri ” Bir gün daha benimle olduğun için sana teşekkür ederim” de. İstersen bağır,çağır,döv ama gel bu aralar ihtiyacım var.