ELİFİN DÜŞLERİ

yanmayı öğrendim senle

Öyle bir yanarsinki eksik kalır her yanın.Mesafeler artıkça gece olur sevinçlerin. Hasretin  artıkça hüzünler gölgeler gülüşünü. Bakışın değişir hayata ölüm tek çare olur . Denersin ölmeyi onu bile beceremezsin hasreti artar sevdanin aglarsin hickira hickira. Nefesin dahi yetmez adını anmaya , yaşamak için sahtece gülümsersin yalan hayata. Tiyatroda oyuncu gibi oynarsın karşındaki insanlara ağlaman gereken yerde  kahkaha bekler sahte dünya.
Duygularini yasamaya izin bile vermez dost aile bikdiklerin gün geçtikçe azalir umutlarin sonra erimiş mum misali bir cirpida söner hayallerin canin ne kadar yansada birakir ellerin sevdaya tutunmayi sahte dünyada sahte hayatı seçer. Sonsuzluğa gömülür bir sevda daha ........