AKO TANGA IKAW MANHID [ON-GOING]

Prologue

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are just the product of the author's imagination. Any resemblance of a person, living or dead are purely coincident.

Please be reminded that this story consist scenes, words and details that are not suitable for young audiences. Read at your own risk. Thank you :)

------

PROLOGUE

Sa love ang daming nasaktan, umasa, pinaasa.

Maraming pinaiyak, umiyak at umiiyak.

Marami din naman naging masaya. Abot tenga nga ang ngiti eh.

Ang daming ngang nagpakatanga.

Kaya nga once you enter the world of that lecheng love na yan, you should expect all things that listed above.

We may not expect it to come but we should prepare ourselves.

Hindi natin alam kung ano ang kalalabasan. But for sure ngingiti ka man ngayon pero iiyak ka rin! ;P

Minsan nga sa kabila ng napakagagong love na yan sadyang may mga tao parin talaga na nagpakatanga, nagpapakatanga at magpapakatanga.

Kainis nga eh. Sarap batukan tapos ilagay sa sako at itapon sa ilog pasig! Arrrrrggghhh!!

Pero may mas matindi sa kanila.

Kilala nyo ba yung mga tao na kahit ipagsigawan mo pa sa buong mundo kung ano ang nararamdam mo , baliwala ka pa rin?

Kahit maghubad ka pa sa harapan nya, hinde ka pa rin kapansin-pansin?

EFFORTLESS !! Yan ang tawag sa pinaggagawa mo !

Sila na talaga. Sila na yung MANHID !!

Kung ang mga tanga ay masarap batukan, ilagay sa sako tapos itapon sa ilog pasig,

ang mga manhid naman ay ang sarap bugbogin, tadyakin, kutusin, sampalin! Ang sarap patayin ! kung maari nga eh babalatan ko ng buhay tapos itapon sa impyerno!

Oh ang brutal ko diba?

Kainis kasi =__=

Pero kahit manhid yun,

I still found myself loving him.

Handa ako magpakatanga para sa kanya.

-LL