The Wedding Crasher (CEO Series #1)

Chapter 14: Ordinary Days

A/N:

Balik tayo kay Ivan at Yllka na parehong busy sa kaniya-kaniyang buhay.

YLLKA'S POV

Ordinary Days.

Hindi ko na muling nakasalubong si Sofia sa kung saan-saang lugar, well sigurado namang busy iyon, as well as me.

"Yllka."

Nilingon ko si Cassandra. She's looking at me intently. She's wearing her gown. Mukhang kagagaling niya lang sa pag-r-round sa mga pasiyente niya. Hinarap ko siya ng maayos at bahagyang nag-bow, "Good afternoon, Ms. Xhien." seryosong bati ko sa kaniya at tinitigan rin siya ng seryoso.

"...Did Ivan call you?" tanong niya na ikinakunot ng noo ko.

"No. Why?" nagtatakang tanong ko ngunit mabilis siyang umiling bago bumuntong-hininga.

"Nothing." sagot niya at sumulyap sa wristwatch niya bago tumingin sa akin, "Take your lunch in the front desk, I'll get going." at mabilis siyang tumalikod sa akin.

But wait,

Narinig ko ba ng maayos? she said "Take your lunch in the front desk" e?

Dahil sa ka-curious-an, agad akong nag-abang ng elevator papunta sa first floor nitong building. Nakita ko si Julianne, a colleague na siyang naka-assign sa front desk. Nilapitan ko siya at marahil naramdaman niya ang presensiya ko kaya napatunghay siya. I smile. "Nandito raw ang lunch ko?" tanong ko at tumango naman siya bago yumuko at may kinuha sa locker. Nang tumunghay siya ay hawak na niya ang isang plastic ng subway. Inabot niya sa akin ang plastic kaya tinanggap ko naman ng maayos.

"Pinabilin 'yan dito ni Sir, ibigay daw sa'yo kapag bumaba kana," nakangiting sabi sa akin ni Julianne kaya agad ko siyang binalingan. "May note diyan a, hindi mo ba nakita?" tanong niya kaya agad akong napabaling sa plastic at nakita ang isang maliit na sticky note na nakadikit sa bandang baba ng printed na subway.

Kinuha ko iyon at ibinulsa muna, mamaya ko nalang babasahin sa elevator. Binalingan ko si Julianne at nginitian. "Sinong 'sir' ang nagpapabigay?" tanong ko, ewan ko pero para akong na-eexcite sa isasagot niya.

Kaso, nginitian niya ako ng pagkatamis-tamis. Sabay--

"Huwag ko daw sabihin, "find it on yourself" daw," nakangiting sagot niya habang ikinote pa iyong "find it on yourself" na 'yun. Tinalikuran niya na ako at itinuloy ang naudlot na gawain.

Hayst, nakalimutan kong sabihin. May pagka-weird itong si Julianne kaya hindi ko 'to makukulit, hayst. Nilingon ko siya at nginitian kahit alam kong hindi niya kita. "Thanks sa pagtabi nito, Julianne. I'll go ahead," paalam ko at tumango naman siya sa akin nang nakatalikod kaya naglakad na ako papunta sa elevator. Eksakto lang na bumukas ito kaya pumasok na ako at umusog sa pinakadulo. Dinukot ko sa bulsa ng gown ko ang sticky note at inunat dahil medyo nagusot na.

Sorry I can't join you eating your lunch. I hope you won't skip eating your meal, text me if something's wrong.

-Ivan

Napangiti nalang ako bigla. I guess, hindi Ordinary Day ngayon. Kinuha ko ang iphone na regalo niya pa sa akin at nag-create ng message.

To: Ivan Kobe Yang

Thanks for the lunch, I appreciate the effort. :) I hope you ate your lunch too.

Send.

Ivan Kobe Yang... Bakit ba ganito na ang epekto mo sa akin? Alam ko namang hindi ko na dapat pang pigilan ang nararamdaman kong ito, pero dapat kong pigilin ang sarili ko. Dahil Alam ko, darating ang araw na mahahanap natin pareho ang taong para sa atin...

But there's no harm in trying, I guess.

And I don't see any wrong in giving him a chance. Napakalaki ng possibility. Pero napakaram