<~Verafschuwing~>

{[~HOOFDSTUK 1~]} Antwoorden, niet allemaal.

P.O.V Kyara

Ik begon te lopen door de gangen, wat langzamerhand veranderde in rennen. Waar ben ik in godesnaam beland? Wat moest ik doen? Waarom was ik speciaal? Zij was de persoon die het wist. Bij haar moest ik zijn. Ik rende nu al een kwartier, gelukkig had ik een goede conditie. Ik opende een grote deur, waar ze aan een bureau aan het werken was. Ze keek op: "Kyara, ga zitten ik verwachte je al!" Ik knikte en ging op de stoel zitten. Ze keek me aan en zei zachtjes:"Vraag er maar op los." "Waarom ben ik speciaal?" Ze verstarde heel even, maar ontspande al snel. "Daar zul je snel genoeg achter komen." Ik keek haar kwaad aan, geef gewoon antwoord, verdomme! Ik zuchtte. "Wat moet ik doen om hier uit te komen?" Ze keek me aan. "Je luistert erg slecht, niet? Je moet een moord plegen. M-o-o-r-d, en natuurlijk niet ontdekt worden." Ik knikte. "Wat is dit voor gebouw, en heeft u misschien een plattegrond?" Ze knikte, en overhandigde me een plattegrond. "Het is een oud schoolgebouw." Ik knikte weer. "Waarom is mijn kamer zo veel beter dan de rest?" Ze lachte hard. "Omdat je speciaal bent, lief." Ik kinkte weer, excuseerde mijzelf en liep weg. Ik liep even door de gangen, maar toen ik even liep kon ik het niet meer. Ik zakte tegen de muur aan en begon zachtjes te snikken. Ik hoorde voetstappen dichter bij komen, maar trok me er niks van aan. Uiteindelijk kwam er iemand naast me zitten. "Hey, waarom huil je?" Het was een jongen, maar niet de jongen van eerst. "G-Gewoon..." ik kreeg de rest er niet meer uit, want ik barste in tranen uit. Hij trok me in een knuffel en aaide me over mijn hoofd. "Het komt wel goed. Ik bescherm je..." Ik keek half omhoog, nogsteeds aan het huilen, en gaf hem een zwakke glimlach. "D-Dankje..." Hij knikte. Ik leunde nog even tegen zijn borstkas aan, toen hij me een kusje op de bovenkant van mijn hoofd gaf. Ik was zo blij dat hij mijn rode hoofd niet kon zien. Hij tilde me op en we liepen naar mijn kamer. Hij legde me neer op bed en ging naast me zitten. "Gaat het weer een beetje?" Ik knikte langzaam. Hij opende mijn kledingkast en pakte een onesie, die er verwarrend genoeg in lag. Hij gaf hem aan me en liep de kamer uit. Later kwam hij terug met snacks, drinken en hij had ook een onesie aan. Omg yes we matchen. Hij stopte me onder de dekens en we gingen samen games spelen. Zoals ik zal zei, mijn kamer was erg luxe. Hoe dan ook, ik kende zijn naam niet eens. "Hey, hoe heet je eigenlijk?" We barste in lachen uit, ik bedoel, we waren al een uur of 7 samen en we kenden elkaar niet eens. "Mark" Ik glimlachte "Kyara" we gingen verder gamen, en we speelde later nog monopoly, waar hij won. Klootzak. Toen hoorde we opeens een stem: het was weer die vrouw. "Oké, het is nu 10 uur! Tijd om te slapen!" Mark keek naar me "Kan ik hier slapen?" Ik glimlachte en knikte. "Slaaplekker..." ik kroop tegen hem aan. "Slaaplekker..."