I'm sorry.

Κεφαλαιο 2

Άρχισα να προχωράω για το σχολείο αλλα ειχα και την ουρά απο πίσω να με γεμίζει με αρνητικά σχόλια..

Ξαφνικά βρίσκω τον εαυτό μου πεσμένο στο έδαφος..

Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω τον Κωνσταντίνο να μην μπορεί να αναπνεύσει απο τα γέλια..

"Χαχα..αυτό για την επόμενη φορά που δεν θα με ακούς οταν σου μιλαω.."κατάφερε να πει..

Αφού κατάφερα να σηκωθώ ξεκίνησα να περπατάω αλλά ήταν αδύνατον...

Το πόδι μου με πόναγε τόσο πολύ..

"Βλάκα.."μου ξέφυγε..

"Τι είπες;"είπε ξεκινώντας να περπατάει απειλητικά προς το μέρος μου..

Τα μάτια του γυάλιζαν..

Αρχίζω να φοβάμαι..

Κάτι μου λέει να τρέξω..

Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ, ξεχνώντας το πόνο του ποδιού μου..

Φτάνω στο σχολείο και πάω κατευθείαν στην τάξη μου αφού το κουδούνι έχει χτυπήσει και ήταν όλοι στις τάξεις τους..

Πάλι καλά ο καθηγητής με συμπαθεί, όπως και οι υπόλοιποι καθηγητές του σχολείου και έτσι δεν μου είπε κάτι..

Ίσα που πρόλαβα να βγάλω τα βιβλία μου, ακούστηκε η πόρτα..

"Μας κάνατε την τιμή να μπείτε στο μάθημά μου;"είπε ο καθηγητής στο Κωνσταντίνο εμφανώς εκνευρισμένος

"Ναι δεν κάνει τίποτα."είπε μες την ειρωνεία

Μα καλά..πόσο θράσος παίζει να έχει αυτό το παιδί;

Ο καθηγητής ξερόβηξε και του είπε να καθίσει..

Δεν το πιστεύω!

Αυτός έκατσε στο δίπλα θρανίο και μου έριξε ένα "την έχεις βάψει" βλέμμα..

~Στο διάλειμμα~

Πάλι στο ίδιο παγκάκι με συντροφιά το αγαπημένο μου βιβλίο να μου κρατάει συντροφιά, όπως κάθε χρόνο..

Βλέπετε έχουν δίκαιο αυτοί που λένε ότι οι συνήθειες δεν κόβονται..

Νιώθω κάποιον να μου τραβάει το βιβλίο μέσα από τα χέρια..

Τόση ώρα δεν είχα προσέξει τους τρεις "φίλους" μου που είναι από πάνω μου..

"Μμμ τι ωραίο βιβλίο..για να το δω."

"Άστο τώρα!"είπα υψώνοντας την φωνή μου περισσότερο από τι θα έπρεπε..

Μόλις το άκουσε αυτό τα μάτια του γούρλωσαν..

Σήκωσε το χέρι του και εγώ από συνήθεια κάλυψα το πρόσωπό μου περιμένοντας να με χτυπήσει..

Αλλά τίποτα..

"Ουπς.."είπε σχίζοντας μια σελίδα από το βιβλίο..

"Ουπς.."ειπε και έσχισε άλλη μία σελίδα..

Ένιωσα δάκρυα να πέφτουν στα πλέων καυτά μάγουλά μου..

Οι άλλοι δύο είχαν σκάσει στα γέλια με τα απαίσια χαρακτηριστηκά που μου έλεγε ο Κωνσταντίνος..

Το κουδούνι χτύπησε λίγο αργά για να με σώσει..

Αλλά πριν προλάβω να πάω στην τάξη άλλη μια τρικλοποδιά με έκανε να πέσω κάτω..

Τώρα άρχισε να μου πονάει και το άλλο πόδι..

Πήγα γρήγορα στην τουαλέτα και είδα οτι εχω δύο τεράστιες μελανιές..

Τελειααα..

Δεν αντέχω άλλο..

Δεν καταλαβαίνω τι έχει πάει στραβά με αυτόν και μου συμπεριφέρεται τόσο άσχημα..

Όλα ήταν πολύ καλύτερα πριν...

Σκέφτηκα αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλίσει..

Γειαα σας..

χμμμμ τι θυμήθηκε η Ελπίδα?

για πείτε υποθέσεις..

Aυτά για σήμερα..

Καληνύχτα! :))))