"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası."
Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey.
Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği...
*HİKÂYE BİR ARA WATTPAD HATASI YÜZÜNDEN YAYIMDAN KALDIRILDIĞI VE YENİDEN YÜKLENDİĞİ İÇİN YORUM YAPARKEN SORUN OLUŞUYOR. BU SEBEPLE HESABINIZDAN ÇIKIP TEKRAR GİRDİKTEN SONRA YORUM YAPMALISINIZ*
"Ayın, Kor Gece İle İmtihanı..
Güneşin tılsımı..
Karanlığa dokunabiliyor sanki ellerim; üşüyor parmaklarım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●Tanıtım Filmi Mevcuttur●
Selamlar Olsun.
30.10.2016
Okyanusta Bir Damla.💦
Bir adamın kirpik uclarını seviniz, sevdikten sonra sayınız. Ya da hayır, bir adamın kirpiklerini sayıp, her bir kirpiğini parmak uclarınızla seviniz.
Sonra gamzelerini seviniz, güldükçe içiniz gitsin. Öyle içten seviniz ki, ölmeden girmek isteyiniz o iki çukura. Kıvrılın iki cehennem çukurunda, ölün ve dirilin.
Bir kitapta, kaldırım kenarına çöreklenen bir kız vardı. Kulaklarında kulaklığı, ellerinde geçmişin tozu ve avuçlarında; hiçe sayılan umutları. Aynı sokakta, aynı kaldırımda bir kız daha vardı; dudaklarında kendi müziği, parmaklarında kendi resmi. Ve o resimdeki bir adam vardı; sevilesi bir adam.
Tam da bundan ibaretti.
Ansızın, kendini bilmez bir gecede üzerime gelen arabaya meydan okumaktaydım. Ta ki, araba beni yere devirene kadar. Hızını alamayan arabanın bana çarpmasıyla, mümkünatı olmayan bir geleceğe kucak açmıştım. Yüzde yüz suçluydum, bir intihara meyl etmiş, bilinçli bir şekilde arabaya çarpmış ve ölmemiştim. Hayır, felçte kalmamış ve sadece hafızamı yitirmiştim.
Bir şekilde tüm geçmişimi tuzla buz etmiştim.
Hayata meydan okurken, kendimi; bir gecenin koynunda, bir yabancının kirpik uclarını sayarken bulmuştum.
Lakin kendimi kaybetmiştim.
Köşesi kıvrılmış zihnimde, yaşadığım yirmi yıla dair hiç bir şey kalmadığında; tam anlamıyla savunmasız kalmıştım. Ve o anda onun evine sığınmak en cazip fikirdi, bana getireceklerinden bihaber bunu yaptım.
İşte doludizgin hikayem bu noktada başladı.
Parmak uclarımda yeşeren olağanüstü güçlere, öfkemle meydana getirdiğim şiddetli yıkımlara sahiptim. Neden ve niçin olduğunu bilmeden gerçekleştirebildiğim bu muhteşem güçler, onun tarafından farkedildiğinde; ikimizde alev alacağımızı bildiğimiz bir yangının koynuna sarılmıştık.
Fakat, hiç hatırlamadığım geçmişimden kalan bir yüzük, hemen parmağımdaydı. Ben bilmediğim, bilmek istemediğim bir adamın yüzüğünü taşırken, bana dokunmaktan kaçınan bir adama meftundum.
"Sarıl, sımsıkı sarıl Eyşan. Öyle sıkı sarıl ki, gideceğini bile bile.. gitmeyeceksin sanayım."
"Ben seni gecenin en kor saatlerinde, nefesinden yoksunken bile seviyorum. Senin bundan hiç haberin olmuyor."
İlk kez böyle bir başlık altında bir hikayeyi kaleme alacağım. Beni heyecanlandırıyor, umarım sizlerin içindede bir miktar hissiyat uyandırmayı başarmışımdır.
Her ne kadar katogorisi fantastikte olsa, fantastiği çok değil azdır.
