Life of Annie Cresta.

Bölüm 10: Canavar

Finnick’in ağzından bir bölüm yazmak istedim, umarım hoşunaza gider :’)

FINNICK ODAIR

‘’ Finnick.. yardım et! Lütfen yardım et!’’

Annie’nin çığlıklarıyla uyandım, nefes nefese kalmıştım ayrıca bedenim kaskatı kesilmişti. Oyunları izlerken onun halini, yardım çığlıklarını duyduğumdan beri kendime gelememiştim. Elimden gelen tek şey ise öylece oturup onu izlemekti. O gittiğinden beri doğru düzgün uyuyamamıştım, her gözümü kapattığımda onun çığlıklarıyla uyanıyordum

Hava aydınlanmak üzereydi , televizyonu açtım. James, Annie’ye sarılmıştı. Annie de ona sarılmıştı. Birbirlerine çok yakın uyuyorlardı, üstelik Annie’nin eli James’in yanağındaydı.

Gerçekten mi Finnick? Kıskançlık yapmak için doğru bir zaman değil. İkisini öyle görmek beni sinirlendirse de Annie’yi koruyan birinin olması güzeldi. Umarım James hızlı ölürdü, yoksa Annie bunu asla atlatamazdı. Onları izlerken, kıskançlık, öfke ya da nefret yoktu. İmreniyordum. Annie’yi tekrar sarılıp, öpmek için her şeyi yapardım. Avox’lardan biri içeriye girdi, Başkan Snow’un beni görmek istediğine emindim kız daha hiçbir şey söylemeden dışarıya çıkmıştım. Zaten söyleyemezdi. Saçlarımı karıştırırken, Başkan Snow’a karşı sakin olmam gerektiğini kendime sıklıkla hatırlatıyordum. Odaya girmeden önce, derin bir nefes alarak kendimi sakinleştirdim. Annie için sakin olmalısın. Kapıyı çaldıktan sonra içeriye ağır adımlarla girdim.

‘’ Finnick.’’ dedi her zamanki o soğuk sesiyle.

Bense, ‘’ Başkan Snow. Beni görmek istemişsiniz.’’ En resmi tavrımı takınarak konuşuyordum. Konuşmalarına çok dikkat et Finnick, ucu ona dokunacaktır..

 ‘’ Otur.’’ dedi basitçe, eliyle koltuğu işaret etti. Rahat bir şekilde koltuğa oturdum. ‘’ Annie değil mi? Ne kadar tatlı ve güzel bir kız. Bir o kadar da aptal.’’

Aptal.. Aptal olan sensin Snow. Bu kelimeler az kalsın ağzımdan dökülecekti, kendine hakim ol Finnick. Kendine hakim ol.  ‘’ Annie aptal değildir. Elinden geleni yapıyor.’’

‘’ Oyunları kast ettiğimi nereden çıkardın?’’

‘’ Başka neyi kast etmiş olabilirsiniz?’’ bunu çıkışarak söylemiştim ve fazlasıyla pişman olmuştum.

‘’ Kıskanıyorsun. Görebiliyorum.’’ Tepkimi ölçmek için öne doğru eğildi.

O an dediklerini anlamıştım, James’i kast ediyordu. Onu arenada öldürseler umurumda olmazdı ama Annie’nin olurdu. Ve bu yüzden umurumda olmalıydı. ‘’ Onu mütteğinden kıskanmam saçma olurdu.’’

‘’ Müttefik mi? Ona aşık olmuş.’’ Ekranı açtı, ikisi birbirine sarılıyorlardı, bunu az önce de görmüştüm fakat öfkeme yenik düşmemek için kendimle ciddi bir mücadeleye girmiştim. Derin nefesler alırken, Snow tekrar arkasına yaslanıyor ve ekranı kapatıyordu.

 ‘’ Merak ediyorum Finnick. Burada ne yaptığını biliyor mu? Onu o çocuğa sarıldığı için kıskanıyorsun, senin yaptıkların.. sarılmaktan fazlası.’’

İşte şimdi onu gerçekten öldürmek istiyordum. Öfkeden delirmek üzereydim, sonunda kendimi tutamayıp ‘’ Benim yaptıklarım değil, sizin bana yaptırdıklarınız. ‘’ diye çıkıştım. Ayağa kalkıp kapıyı sertçe kapattım, yoksa Snow’u öldürecektim. Odaya girerken söyledikleri zihnimde yankılanıyordu, Onu çocuğa sarıldığı için kıskanıyorsun, senin yaptıkların.. sarılmaktan fazlası..