Bırak beni hayvan herif! Yalvarırım bırak.. İmdaat!!
Yine kabusla uyandığım bir sabah daha, yatağımın yanında duran çekmecenin üstünde duran telefonuma baktım. Saat 05.34 tü.
Bir daha uyumam imkansızdı, yorganı üstümden atıp, banyoya doğru ilerledim. Duş alsam iyi olacaktı.
Suyu en soğuğa getirdikten sonra üstümdekileri çıkarmaya başladım. Suyun altına girdiğimde soguk suyun tenime çarpmasıyla titremiştim.
Her sabah soğuk suyla duş alırdım. Aslında boyle bir akışkanlığım pek yoktu.
2 aydır alışkanlığım oldu, neden derseniz;
2 ay önce okul çıkışı burcuya ders çalışmaya gidecektim, okul çıkışı kütüphaneyr uğrayıp bi kaç kitap aldığım icin hava kararmış akşam olmuştu, akşam olduğu icin annem gece orda kalmama izin vermişti.
Akşam 8 sularıydı, taksiyle gitmek yerine minibüsle gitmeye karar vermiştim. Bir durak erken inmiştim yanlışlıkla, yürüyerek gitmeye karar verdım. Ders kitaplarıma sarılarak yürüyodum.
Yolun sol tarafında bar vardı. Duvar diplerinde sızıp kalan mı dersiniz, eski bina aralarında yiyişen insanlar mı dersiniz.
Sol tarafa doğru bakarken birine çarptım. Siyah kapşonlu bi çocuktu. Sokak karanlıık olduğu için yüzü gözükmüyodu.
Sokak lambalarının vurduğu yarım yanan ışık sadece gözlerini görmemi sağlıyodu.
Sarhoş olduğu belliydi. Kafasını dik tutamıyodu. Çocuğu incelemeyi bırakıp gecmek istedim. Fakat izin vermedi.
Tam geçeceğim sırada bileğimden tutup cekti. Koluyla boynumu sarıp arkaya doğru sürüklemeye başladı. Korkmuştum, ne kadar bağırmak istesem de nefes bile alamıyordum.
Tırnaklarımı boynuma doladığı koluna geçirdim. "Ahh! " diye inlerken. Biraz olsun boynumda ki kolunu serbest bırakmasını saglamıstım. Kaçmaya yeterli olmasa da nefes almama yeterliydi.
Çıkmaz bi sokağa getirdiğinde kollarını boynumdan çekti. Dengemi kaybedip yere düştüm. Kolumu vurmuştum ve dirseğim kanamıştı.
Adını dahi bilmedigim bi çocuk, sonu hiç te iyi olmayacak şeyler yapacaktı. Ne kadar bağırsamda boştu. Burda beni kimse duymuyordu. Gözyaşlarım akıp giderken, kaçmaya çalışıyordum. Ama çocuk havyan gibiydi, bir milim kıpırdamıyordu.
Çocuğun göğsüne vurmaya başladım, en sonunda yediğim sert tokatla kendimden gectim. Gözlerim agır agır kapanırken sesleri duyuyordum. Yarı baygın şekilde yerde yatarken duyduğum sesler, kemer, fermuar, çocuğun sesleri ve en son olarak benim yalvarışlarım.
Bırak beni hayvan herif! Yalvarırım bırak..
İmdaat!!
******************~~•~~******************
Biliyorum çok kısa oldu. Ama bu kitap yeni. Diğer bölümleri uzun yazmayı düşünüyorum. Diğer kitabı bıraktın mı diye soranlar. Hayır bırakmadım. Ona da devam ediyorum. Neyse lafı fazla uzatmak istemiyorum 😊😊 oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 😊😇iyi okumalar..
