ပန္းမဟုတ္ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္ အေၾကာင္း (အပိုင္း 7)
ဘာေၾကာင့္မ်ား လူလူခ်င္းကုိ လူလုိမေတြးၾကပဲ ရြံစရာေကာင္းသည့္ အၾကည့္မ်ား အမူယာမ်ားကုိ ၿပဳမူေနၾကသည္နည္း ဟုေမေမႏွင့္ ကုိကုိေလးကုိ သူေမးလုိက္ခ်င္သည္။ ညီညီငယ္ ခံစားခ်က္မ်ားက ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း စာအုပ္ေလးေပၚက်ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ထုိစာအုပ္ေလးသည္ ညီညီငယ္ ကုိတစ္ကုိယ္တည္း ခံစားေစသည့္ အေၾကာင္းရာမ်ား၊ စိတ္တြင္ၿဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားမွဳ့ေ၀ဒနာေတြကုိ စာအုပ္ေလးက ဒဏ္ခံကာ ညစ္သမွ်ကုိ သည္းခံရွာေလသည္။
အိမ္၏အၿပင္သုိ႔လည္းမထြက္ေတာ့ပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းကာ ေနလုိက္ေသာ ညီညီငယ္ကုိေတာ့ သားမ်ားႏွင့္ ပက္သက္လာလွ်င္ မွန္သည္ဟုသတ္မွတ္ထားလွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေလွ်ာ့ပဲ ေနသည့္ေမေမကေတာ့ ညီညီငယ္ကုိ လာ၍ပင္မၾကည့္။
"ဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ကုိလုိက္ေလ်ာေပးလုိိက္ရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာလဲ ဒီလုိလုပ္ရင္ရတာပဲ ဆုိၿပီး ၿဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ ပစ္ထားလုိက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေခ်ာ့နဲ႔၊ မိဘရဲ့ေမတၱာေစတနာ ဆုိတာသူတုိ႔ေတြၾကီးလာ မွသိလိမ့္မယ္"
ေဖေဖကေတာ့ အထုိက္ေလ်ာက္ လုိက္ေလ်ာသည္။
"မင္းကေလးေတြကို အဲဒီလုိၾကီးေတာ့မဆုံးမပါနဲ႔၊ ကေလးေတြက ဆုိးေနတဲ့ကေလးေတြမွမဟုတ္တာ၊ ငါ့သားေတြအားလုံးက လိမၼာတယ္၊ မင္းသာ..."
"ေအာ္ ေတာ္က က်ဳပ္ဆူတာၾကေတာ့ၿမင္တယ္ေပါ့ေလ၊ ဒီေလာက္ဆူပူေနတာမွေတာ္ကာ က်တယ္ေတာ္ေရ၊ အဲ့ဒီလုိလိမၼာတယ္ လိမၼာတယ္ ဆုိတဲ့သား၊သမီးေတြက လုပ္သြားလုိက္ၾကတာပဲေလ တစ္ခါတည္းပဲ၊ အၿပတ္ကုိလုပ္သြားလုိက္ၾကတာပဲ၊ ဒါမ်ဳိးေတြမၿဖစ္ေစခ်င္လုိ႔ ၾကဳိတင္လုပ္ေနရတာေတာ့၊ ရွင္ကေတာ့ဘယ္နားလည္မလည္လဲ၊ က်ဳပ္တုိ႔လုိ မိန္မသားေတြက လင္အတြက္လည္းပူရ၊ သားေတြအတြက္လည္းပူရ၊ ေဆြးမ်ဳိးေတြလည္းပူရ အပူသည္ၾကီးေတြကုိၿဖစ္လုိ႔၊ ရွင္တုိ႔ေတြကေတာ့ ပုိက္ဆံရွာၿပီးရင္တာ၀န္ေက်ၿပီးလုိ႔တြက္ထားၾကတဲ့သူေတြေလ၊ ပုိက္ဆံေလး ဘုတ္ကနဲေပးလုိက္၊ ၿပီးရင္ဘာၿဖစ္ၿဖစ္လွည့္ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ဘူး၊ ဒါပဲလုပ္တတ္ၾကတာေလ"
