ပန္းမဟုတ္ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္ အေၾကာင္း (အပိုင္း 10)
"မင္းရူးေနလား ေအာင္ေအာင္ မင္းကေအာင္ေအာင္ေကာ ဟုတ္ရဲ့လားကြ"
"ဟုတ္တယ္ ငါရူးေနတယ္ ငါအေၿခာက္ပဲ ေအးအဲဒီေတာ့ မင္းငါ့ကုိေပါင္းခ်င္ေပါင္း မေပါင္းခ်င္ေန၊ ငါဂရုမစိုက္ဘူး၊ ငါသိတာက ငါညီညီငယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္မယ္ ဒါပဲ"
"ေဟ့ေကာင္ မင္းလက္လြတ္စပါယ္မေၿပာနဲ႔ ညီညီငယ္ကုိ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လူ႔အသုိင္း၀ုိင္းနဲ႔ ေ၀းေအာင္ မင္းလုပ္ေနတာလား"
"မဟုတ္ဘူးကြ ေဖးမေနတာ ဒါေတြမင္းလုိေကာင္မ်ဳိးသိမွာမဟုတ္ဘူး"
နႏၵစိတ္တြင္ တင္းၾကပ္သြားေတာ့သည္။ ဘာေတြခံစားေနသည္ကုိ နႏၵနားမလည္ပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ညီညီငယ္ကုိေတာ့ ဒီေကာင္ကုိမေပးႏွုိင္ဘူး။
"ဟားဟား....ငါသိၿပီး မင္းက ညီညီငယ္နဲ႔ ငါတစ္ခုခုၿဖစ္မွာဆုိးလုိ႔ မင္းဒီလုိလုပ္ဇာတ္ခင္းလုိက္တာကုိ"
"ဘာလုပ္ဇာတ္လဲ"
"ေအာင္ေအာင္ရာ မင္းငယ္ပါေသးတယ္ မင္းလုပ္လုိက္တာက မင္းငါနဲ႔ ညီညီငယ္ကုိ တစ္ခုခုၿဖစ္မွာေၾကာက္ေနတယ္ ဒါေၾကာင့္ ငါနဲ့ညီညီငယ္ရဲ့ လုပ္ဇာတ္ကုိ မင္းဖြလုိက္တာကုိ"
"ေတာ္စမ္း ငါကလုပ္စရာလား ဒီအေၾကာင္းေတြေပၚလာလုိ႔ ငါဒီလုိေသခ်ာသြားတာ"
"မင္းမညာနဲ႔ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကုိ လုပ္ဇာတ္လုပ္ၿပီး မင္းဖန္တီးလုိက္တာက ထင္ထင္ၿခားၿခားၿဖစ္ေနတာပဲ၊ မင္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္း အဲဒီေန႔မနက္က ငါထြက္သြားကုိ ဘယ္သူမွသိတာမဟုတ္ဘူး၊ ဆရာမ်ဳိးမင္းဆုိတာလည္း ငါေၿပာလုိ႔သိရတာ၊ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ငါက ညီညီငယ္ဘာၿဖစ္တယ္ ညာၿဖစ္တယ္ ဆုိၿပီးေၿပာမယ့္သူလာ၊ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ဒါမ်ဳိးေတြေၿပာလုိ႔ရမလာ မင္းေတြးၾကည့္၊ ေအးငါ့ဘက္ကခုိင္လုံတယ္ သက္ေသေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲ့ဒီေန႔မနက္က ငါဘယ္သူနဲ႔မွမေတြ႔ခဲ့ရပဲ ဒီကထြက္သြားရတာ၊ ကဲေၿပာစမ္းပါအုံး"
"ေလွ်ာက္မေၿပာေနနဲ႔ မင္းမွာ အေၾကာင္းရာေတြ ရွိမွာပဲ လုပ္ၾကံဘုိ႔ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ႏွင္းဆီေၾကာင့္ပဲ"
