Lovely Ever After

Kabanata 77

Please understand that I am also a student, I will find time to update everyday though (despite of my hectic sched) because I love you guys, you all know that-right?

Kabanata 77

Liham wiped his tears off, humugot siya ng malalim na hininga at tumitig sa akin, syempre ako ay hindi magpapatalo at nakipagtitigan din, ngunit tila nahipnotismo ng kanyang mapupungay na mata ang aking tingin, they seem to be glinting because of the moonlight.

It felt like I was a moth drawn to the flames of his warm eyes.

"I'm sorry for crying." Dahil sa kanyang sinambit ay bumalik ako sa huwisyo, distracting me from my inner dialogue and thoughts.

"Bakit lahat na lang ng bagay ay hinihingian mo ng tawad?" Pag-iiba ko ng topiko.

Nagkibit-balikat si Liham, he seems to struggle oppressing his own tears, "because I'm still longing for your forgiveness. Kasi gusto kong malaman mo na handa akong ibaba ang pride ko para sa iyo."

"Hindi ko tinatanong."

"I know." Tipid na sagot ni Liham, tumingin siya sa kalawakan, humawak siya sa dulo ng berindilya ng veranda at sumandal dito, "gusto mo bang pumasyal sa isla?"

"At the middle of the night?"

Ngumisi si Liham, "I know a place here, I used to go there..." Nauna nang pumasok sa loob si Liham, sumunod naman na ako, nadatnan ko siyang nagbukas ng cabinet at kumuha siya ng dalawang jacket at dalawang twalya, he threw me the jacket, "wear it."

I rolled my eyes and wore it, hinubad naman ni Liham ang damit niya at tumumbad sa akin ang kanyang matipunong katawan.

As if a mouse caught by a cat, Liham smirked. "Like the view?"

Umiwas ako ng tingin, ramdam ko ang pamumula ng aking pisngi. I heard Liham chuckle. Parang kanina lang ang drama niya?! Ngayon kung makatawa ng marahan! Bwisit! Pinaglalaruan ata ako ng engot na ito!

"It's okay to look now, I'm already wearing a jacket."

"Excuse me, hindi ako naapektuhan kanina! Nagulat lang ako!" Pagdadahilan ko, Liham simply smiled and nodded, his face was amused, halatang hindi siya kombinsido, bahala siya sa kanyang iniisip! Basta ako alam kong nagulat lang ako.

Mas maganda ang katawan ni Noah!

"Let's go." Aya niya at binuksan na ang pinto, tumingin naman ako sa hawak niyang mga twalya.

"Bakit iyang twalya?"

"We'll probably get wet." Liham said in a serious voice. "Better ready than sorry."

Tumango naman ako, fighting the urge to think deeper about it, lumabas na si Liham sa silid at sumunod naman ako, bumaba na kami sa hagdanan at lumabas sa bahay, agad namang humampas sa mukha ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat. I closed my eyes and felt the wind.

Dahil doon ay naamoy ko ang amoy ng jacket na suot ko, it smells familiar. It smells like Liham himself, tila niyayakap niya ako sa pamamagitan ng jacket na suot-suot ko. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko dahil sa aking iniisip.

The jacket made me feel warm and safe.

Lumingon si Liham at tumigil sa paglalakad, tumigil din naman ako dahil tumigil siya, he sighed and walked back a few steps towards my right, then he held my hand, "don't resist me, please?"

"Fine." I let him intertwine our fingers together, a smile crept on the corner of his lips as we walk. Akala ko sa direksyon ng dagat ang punta namin ngunit papasok sa gubat.