Hayatımın Enkazı #Wattys2016

Bölüm 9

Selam benim tatlı okuyucularım.Bu zamana kadra nerdeydin sorusunu duyar gibiyim.Kısa ve öz bir şekilde anlatayım.Okullar açıldıktan sonra aklım bir karış havadaydı.Sevdiğim çocukla birşey yaşarız ümidiyle mutluydum.Herkese onu sevdiğimi söyledim.Sonra biri gitmiş ona söylemiş.Kimisine daha önce söyleseydi farklı olurdu demis kimisine kardeşim demiş.Ben bayağı yıkılmıştım.Tabi yazarcığınız kendini toparladıBenden size bir tavsiye.Sevdiğiniz an gidin konuşun.Ben gibi yıllarca boşa beklemeyin.Özlediğinizde seni özledim diyebilecek kadar cesur olun.Yoksa siz demezseniz bir başkası diyecek...İyi okumalar

-(Şebnem Ferah-Can kırıkları ile okumanızı tavsiye ederim.)

--------
Gözlerim buğulu camdan insanlara bakmakla meşguldü.Burada herkes farklıydı.Herşey ve herkes soğuktu.Havası bile...Tek olsam belki kendimi daha kötü hissederdim ama yanımda Çınar vardı.O benim bu hayattaki tek dayanağım.Zamanında bir sürü kötü şeyler yaşadık ama bunları unutalı çok oldu.Savaşmam gereken bir hastalığım vardı.Bu durum beni ne kadar içten içe yiyip bitirsede sırf sevdiğim insanların mutluluğunu bozmamak için susuyorum.Hayat çok zor ama insanlar daha zordu.Benim ne kendimle ne de insanlarla savaşma gücüm kaldı...

"Güzelim neye daldın gittin yine?"
"Bilmem.Alışamadım buraya sanırım."
"Gel hadi."

Çınar montumu giydirdikten sonra kendisi giyindi.Elimi tutup merdivenlerden indirmeye çalıştı.

"Çınar nereye gidiyoruz ya?"
"Sen bu havaya bayılırsın.Normalde ben nefret ederim yağmurlu havadan ama sen bana sevmediğim herşeyi sevdirdin.Onları güzelleştirdin.Ve ben bu güzel havada sevgilimle yağmurun altında sırılsıklam olmak istiyorum."

Çınar la el ele sokakta yürüyorduk.Onunla yağmurda yürümek muazzamdı.

"Çınar."
"Efendim güzelim."
"Keseli sıçan gibi oldum bu yağmurda.Ne diye şemsiye almadık ki."
"Hayatım amaç birlikte ıslanmaktı.Ne diye şemsiye alalım ki.Ayrıca ben seni bu çirkin halinlede seviyorum."

Çınar gülerek bana baktı.Bende gülerek önüme döndüm.Ne dediğini bir dakika sonra anlamaştım.

"Bir dakika sen bana çirkin mi dedin."
"Hayatım senin jeton köşeli mi?"
"Pislik.Sensin çirkin.Şu tipe bak ya!"
"Tövbe de.Allah çarpar.Ne kadar yakışıklı olduğumu bütün kızlar iyi bilir."

Bu çocuk fazla kaşınıyordu.Çantamla kafasına vurmaya başladım.

"Ah güzelim dur-"
"Noldu işine gelince mi güzelin oluyorum."
"Evet.Yani hayır."

Çınar ın gözü dehşetle açıldı. Konuştukça batıyordu.Çantayla vurmayı bırakıp önden hızlıca ilerledim.O da arkamdan geliyordu.

"Birtanem şaka yaptım.Bekle bir ya."
"Gelme!"
"Fazla alıngansın bu günlerde."
"Öyle mi?Sen bana seni seven kızlardan bahset.Bende sana öpüştüğüm erkeklerden bahse-"

Çınar hızla yanıma gelip aramızdaki mesafeyi kapattı.Kolumu koparırcasına sıkıyordu.

"Rüya yeter!Beni delirtmek mi istiyorsun sen ha!Seninle ne zaman birşey yapmak istesem hep kavga çıkarıyorsun.Biraz büyü artık."
"İyi git!Çocuk olmayan birinin yanına."

Çınar kolumdaki elini gevşetti.Hışımla kolumu kurtardım.Ağlayarak ordan uzaklaştım.Bilmediğim sokaklarda yağmurun altında sırılsıklam olmuş bir şekilde yürüyordum.Onun evine gitmek istemiyordum.Ama burayı da tanımıyordum.En iyisi eve geç gitmekti.Telefonu kapatıp çantaya attım.Üşümüştüm.Hemen bir cafeye oturdum.Bir kahve istedim.Burada biraz sakinleşebilirdim.
Kahvemi içtikten sonra eve gitmeye karar verdim.Hava kararmıştı. Titremekten yürüyemiyordum.Önümden hiç taksi geçmiyordu.Tekrardan yürümeye karar verdim.Kırk dakika sonra eve gidebildim.Anahtarla kapıyı açıp içeriye girdim.Çınar hemen yanıma geldi.Gözleri siyahın en koyu tonunu almış.Sinirli olduğu belliydi.