I can't hide my løve anymore

Benzine

POV Josh
Ik keek hem nog even na. Tyler liep van de berg richting de boerderij. Ik hoopte voor één seconde dat hij zich zou omdraaien en zou schreeuwen: Josh ik hou van je! Maar nee dat gebeurde helaas niet. Ik ging op de auto zitten, en bedacht me opeens iets. Had mijn moeder geen extra benzine in het vak in de achterbank gedaan? Ik stond meteen op en liep naar de achterkant van de auto en deed de klep open. Ja hoor daar lagen twee jerrycans gevuld met benzine. Ik rende snel achter Tyler aan. 'Tyler er ligt hier nog benzine!' Schreeuwde ik. Tyler kwam meteen weer terug. Buitenadem zei hij: 'wa wa ugh ugh waar dan?' 'Hier' en ik tilde de twee jerrycans op. 'Nou wat sta je daar dan nog? Schiet op en gooi het erin.' Tyler was al lichtelijk geïrriteerd maar dat Tyler zo bot deed had ik zelde gezien. Maar ondanks dat was hij nog steeds zo aantrekkelijk. Het zweet op zijn voorhoofd en zijn ogen leken altijd een lichte fonkel te geven. Ik wist al een tijdje dat ik homo was maar dat ik Tyler leuk vond wist ik nog maar een week. Ik besefte het vorige week toen we in België waren. We waren even gestopt bij tankstation. Tyler ging naar het toilet en ik lette op de spullen in de auto. Toen hij na 10 minuten nog niet terug kwam ging ik kijken. Ik liep naar de ingang van de wc, maar net toen ik naar binnen wou gaan kwam Tyler naar buiten. Hij botste tegen me op. We keken elkaar voor een paar seconde aan maar voor mij leek het een eeuwigheid te duren. Die blik die Tyler me toen gaf was de meest aantrekkelijke blik die ik ooit had gezien. Het liefste wou ik mijn lippen meteen op de zijne drukken maar ik wist wel zeker dat Tyler dat niet zou willen. De dagen daarna waren niet makkelijk voor mij geweest. Mijn liefde voor Tyler werd steeds erger en erger. Het liefste zou ik alles willen zeggen en misschien konden we wel samen veder gaan. Maar daar ben ik gewoon te verlegen voor.

POV Tyler
Ik liep de berg af richting het erf. Hoe konden we nou geen benzine meer hebben? We hadden deze reis zo lang van te voren gepland. Ik liep in een rustig normaal tempo veder. Waar ben ik beland? Echt in de middle of no where. Waarom zijn we ooit aan deze reis begonnen? Hoelang was ik nu al weg van thuis? 2 weken? Ik ben het zat. Opeens hoorde ik Josh roepen: ' Tyler er ligt hier nog benzine!' Ik rende lichtelijk geïrriteerd terug. Ik was buitenadem toen ik boven kwam. Ik zei 'waar dan?' Josh hielt 2 jerrycans in de lucht 'hier'. Josh bleef me aanstaren. 'Nou wat sta je daar dan nog? Schiet op en gooi het erin!' Misschien zei ik het iets te onaardig maar ik ergerde me de laatste paar weken echt aan Josh. Hij staarde me altijd zo dom aan. Josh goot de benzine in het vat. Ik leunde tegen de auto aan. Ik keek naar Josh, zijn spieren had ik altijd al indrukwekkend gevonden. Waarom kon ik die niet hebben? Josh leek weer helemaal in zijn eigen wereldje te zitten. Waar zou hij over denken? vroeg ik me altijd af.