Bitten By A Werewolf

30

"Jenny kom op!" Derek pakt mijn hand vast en trekt me omhoog waarna we samen verder rennen. "Waar precies rennen we voor weg?" vraag ik en ik wil achter om kijken, maar doe het toch niet, aangezien ik dat zonet ook deed en toen struikelde ik over een boomstronk.

"Een chimera, half weerwolf, half berserker." antwoordt Derek die wel even achter om kijkt. "Is hij al weg?" vraag ik. "Ik zie niks meer." Derek  trekt me mee achter een grote boom waar haar tegen aan gaat staan. Hij drukt me stevig tegen zich aan, zijn armen beschermend om me heen. "I-" "Sssht." onderbreekt Derek en die stiekem om de boom heen kijkt. Even blijven we zo een tijdje staan. "Ik denk niet dat hij ons verder nog heeft gevolgd." fluistert Derek na een tijdje. "Was hij degene die Brett zijn pack had aangevallen?" vraag ik en kijk Derek aan. "Waarschijnlijk met een paar vrienden van hem ja." antwoordt Derek. "Waar gaan we nu heen?" vraag ik terwijl ik een stap van de boom afzet. "We moeten de rest bellen en ze vertellen dat we ze hebben gevonden." zegt Derek die zijn telefoon uit zijn broekzak pakt. "Is niet nodig." ik kijk op en zie Scott, Isaac, Skye en Malia staan. Malia zit sinds een paar maanden bij ons in de groep. Ze zat al wat langer bij osn op school, maar we hadden in de eerste instantie niet door dat ze meer was dan gewoon een mens. Scott en Isaac hebben haar geholpen met het beheersen van haar krachten, die ze nu aardig onder controle heeft.

"We zijn jullie gevolgd." legt Isaac uit aangezien Derek en ik ze een beetje raar aan keken. Ik knik even. "Nu we toch met meer mensen zijn..." zeg ik. "Kunnen we ze vast wel aan." ik kijk even glimlachend naar Derek. "Ik zou zeggen. Laten we gaan."

"Hoe zit het nou eigenlijk met Brett? Is hij al een beetje aan het genezen?" vragend kijk ik de anderen aan terwijl we door het bos lopen. Opzoek naar de plek waar Derek en ik een aantal minuten gelden werden aangevallen door een chimera.
"Jullie weten nog dat Deaton had vertelt dat ik met mijn krachten ernstige wonden kan genezen, toch?" vraagt Skye waarop Derek en ik knikken. "Het is me eindelijk gelukt! Ik heb de wond op zijn zij weten te genezen. En het gaat nu een stuk beter met hem." vertelt Skye. "Echt?" vraag ik verbaasd. "Dat is zo cool!"

Geluiden laten me op kijken en ik zie dat we weer dicht bij de plek zijn. Er staan een aantal jongens en meiden, om eerlijk te zijn lijken ze me niet zo heel veel ouder dan ons. Een van hun kijkt onze kant op. "Jongens, ik zie dat we bezoek hebben." zeg hij waarna hij zijn ogen laat gloeien in kleur die ik nog nooit heb gezien.
De andere van het groepje veranderen ook in verschillende soorten. Een van hun lijkt erg op een werejuguar, een kanima, Coyote en nog drie waarvan ik geen idee heb wat het voor soort moet zijn. De jongen die deels berserker is staat er ook bij.

"Kom maar op." zegt Malia die gromt. Ze rent op het groepje af, gevolgd door Scott, Isaac, Skye, Derek en Mij.
Het meisje dat deels kanima is richt zich op mij. Ze gromt en haalt dan uit met haar staart, proberend mij te raken en waarschijnlijk proberen mij te verlammen. Maar ik weet haar te onontwijken. Ik trap haar in haar maag waardoor ze naar achteren op de grond valt.

De jongen met de rare kleuren ogen, waarvan ik geen idee heb wat hij is, loopt op me af en haalt met zijn klauwen naar me uit. Maar voordat hij mij kan raken drukt Derek hem weg. Derek pakt hem bij zijn arm vast en draait die om waardoor er een aantal botten kraken. Ik glimlach. "Dankjewel."

Het kanima meisje was ondertussen opgestaan en weet me dit keer wel te raken. Ik val op de grond. "Jenny!" roept Isaac die het gezien heeft waardoor de rest ook kijkt. Ze letten niet goed op, waar de chimera's gebruik van maken. Net op het moment dat het kanima meisje mijn me wil slaan, loopt er opeens bloed uit heer mond waarna ze op de grond valt. Ik kan zien dat er een pijl in haar rug staat. "Zeg niet dat er hunters in de buurt zijn..." mompel ik.

"Gaat het?" een meisje van rond mijn leeftijd pakt mijn hand vast en trekt me omhoog. Ik kan zien dat alle chimera's op de grond liggen.
"Het gaat ja, bedankt." mompel ik. Derek neemt me over van het meisje. "Vreselijk dit." mompel ik. Ik zet mijn klauwen in mijn been, om zo het Helen even een beetje te helpen. "Het leek me dat jullie wel wat help konden gebruiken." zegt de man, ik schat hem rond de eind veertig. Isaac, Scott en Derek glimlachen. "Je kwam precies op het goede moment." zegt Scott. "Hebben jullie er problemen mee om ons te vertellen wie dit zijn?" vraagt Malia die haar wenkbrauwen optrekt.

Ondertussen voel ik dat ik al weer wat kan bewegen. "Owh ja, dat is waar ook." mompelt Scott. "Meiden dit is Chris Argent." stelt Scott de man voor. "Als in familie van Allison?" vraag ik en trek een wenkbrauw op. De man knikt. "Ik ben haar vader." antwoordt hij. "En zij?" vraagt Skye doelend op het meisje wat naast Chris staat. "Uhmm..." de jongens lijken het antwoord op die vraag ook niet te weten. "Jongens, dit is Angel. Ze is de dochter van een nicht van mij." antwoordt Chris. Angel glimlacht naar ons.

Scott wilt wat zeggen maar wordt onderbroken door zijn telefoon die afgaat. "Stiles? Wat is er aan de hand?" vraagt Scott als hij op neemt. "Okay, we komen er aan." Scott drukt zijn telefoon weer uit en stopt hem in zijn zak. "Wat is er aan de hand?" vraagt Derek. "Stiles zij dat Brett bij gekomen is. Hij slaat helemaal door." zegt Scott die al richting de uitgang van het bos loopt. "Ik had in het begin al voorgesteld dat we hem gewoon moesten vermoorden. Achteraf toch de beste beslissing geweest." zegt Malia. "Malia, we gaan hem niet vermoorden."

*

"Stiles? Lydia? Deaton?" vraagt Scott als we de dierenkliniek in lopen. Er komt geluid vanuit de behandelkamer, snel lopen we er heen. "Wat is er aan de hand?" Stiles en Lydia proberen Brett tegen de tafel aan te houden. "Hij moet stil blijven liggen. Anders kan ik hem de injectie niet geven." zegt Deaton. "Owh hey, guys. Misschien wat weerwolf kracht? Dat zou nogal fijn zijn." zegt Stiles die ons opmerkt. Scott en Derek lopen snel naar de tafel toe en nemen het over Stiles en Lydia. "Wat is er met hem gebeurd?" vraag ik en ga naast Lydia staan.

"Hij kwam schreeuwend bij en sloeg helemaal door, Deaton probeerde hem te kalmeren, maar dat lukte dus niet bepaald. Hij bleef maar een naam schreeuwen, tot een minuten geleden" antwoordt Lydia. "Welke naam schreeuwde hij?" vraagt Skye die een wenkbrauw optrekt. "De jouwe." antwoordt Stiles. "Wat waarom?" vraagt Skye die er niks van snapt.

"Dat komt waarschijnlijk omdat jij hem geholpen hebt. Weet je nog, je hebt zijn leven gered door die wond te helen." zegt Deaton die Brett eindelijk heeft weten te kalmeren. "Heeft hij daar wat van mee gekregen?" vraagt Skye. "Blijkbaar wel. Als het goed is is hij de volgende keer als hij bij komt een stuk rustiger. Het lukt me handig Skye als jij bij hem blijft." zegt  Deaton die ondertussen bezig is met iets wat hij Brett injecteert.