BTS Από Τα Lidl | A Fanfic (apparently)

~1~

Το ξυπνητήρι στο κομοδινο έγραφε 7:59 και μια σφουγγαριστρα μαύρων μαλλιών ήταν το μόνο που ξεχωριζε από τα λευκά σεντόνια, καθώς το αγόρι κοιμόταν βαθιά με το κεφάλι στο μαξιλάρι. Το πως ανεπνεε ένα μυστήριο.
Ένα λεπτό μετά και το Bang Bang Bang των Big Bang άρχισε να παίζει από τη συσκευή εκκωφαντικα δυνατά για το αγουροξυπνημενο αγόρι. Μα φυσικά και δεν θα σηκωνοταν σαββατιατικα στις 8, γιατί να χτυπήσει το ξυπνητήρι του? Το έκλεισε και σύντομα σιγανα ροχαλητα άφηναν πάλι το στόμα του.

-9:27-

"Η δουλειά!" πετάχτηκε πάνω σαν ξαφνικά θυμήθηκε γιατί έπρεπε να είχε ξυπνήσει νωρίς σήμερα. Κοίταξε το ρολόι του και τα μάτια του γουρλωσαν μόλις είδε την ώρα. Πως θα προλάβει ναι είναι στις 10 εκεί? Τράβηξε τα μαλλιά του εκνευρισμενος και έτρεξε στο μπάνιο.

Φορώντας μια από τις 26 λευκές του μπλούζες και ένα μαύρο σκισμενο τζιν - γιατί σε σούπερμαρκετ θα δούλευε πως να ντυθεί πια- πήρε ένα μήλο και τα κλειδιά του και έφυγε κλείνοντας δυνατά την πόρτα πίσω του χωρίς να τον νοιάζει αν θα ξυπνουσε τον μπελά που αποκαλεί αδερφή του.

Γιατί να χρειάζεται ο 17χρονος Jeon Jungkook δουλειά και μαλιστα στα Lidl? Πολύ απλό, ήταν ακόμα μαθητής χωρίς εμπειρία και είχε να συντηρησει τον εαυτό του και την ταμπέλα μεγαλύτερη αδερφή του. Μια δουλειά σε σούπερμαρκετ ήταν η πρώτη του σκέψη. Η ιστοσελίδα έλεγε
"το μόνο που ζητάμε είναι άτομα με όρεξη για δουλειά, αλλά και συνέπεια/σοβαρότητα." (αυτό έλεγε παιδιά, έκανα την έρευνα μου, οκ?)

Ο Jungkook και την όρεξη είχε και συνεπής ήταν και το καλύτερο παιδί. Αυτό του έλεγαν όλοι, μα όταν άνοιξε καταιδρωμενος την πόρτα (γιατί φυσικά είχε τρέξει μέχρι εκεί) και είδε ένα σωρό κόσμο να κάθεται να περιμένει αγχωθηκε. Πολύ.

---
Ο Kim Seokhyun περπαταγε πάνω κάτω στο στενό δωμάτιο μιλώντας ανησυχα στο τηλέφωνο αφήνοντας τον γιο του να παρακολουθεί με απορία.

"Seokjin." μίλησε μόλις έκλεισε το τηλέφωνο ξαφνιαζοντας τον. "Η μητέρα σου έχει μπλέξει. Φοβάμαι πως πρέπει να συνεχίσεις εσύ τις συνεντεύξεις, εξάλλου αν είναι να δουλεύεις εδώ, τότε θα ήταν καλύτερο να διαλέξεις εσύ τους υπαλλήλους, ε?"

Ο Seokjin ξεφυσηξε μα εγνεψε έτσι κι αλλιώς, ο πατέρας του είχε βάλει ένα χ δίπλα από κάθε όνομα που είχε περάσει από το γραφείο μέχρι στιγμής. Με την αποχώρηση του Seokhyun φώναξε "Επόμενος!" βαριεστημενα και περίμενε τον επόμενο υποψήφιο υπάλληλο.