BTS Από Τα Lidl | A Fanfic (apparently)

~6~

Kakaofistikis P.O.V.

JiEun:
Kookie?? Αύριο είναι η πρωτη κανονική σου μέρα στη δουλειά έτσι δεν είναι??

Εγώ:
Ναι 😓😓

JiEun:
Χαχα μην αγχώνεσαι αν θες μπορώ να έρθω να σε εμψυχωσω.

Εγώ:
Σίγουρα:)

Πεταξα το κινητό μου στο κρεβάτι μου εκνευρισμενος.

Καλά τα κατάφερες Kook.

Και τώρα όχι μόνο θα γίνω ρεζίλι στον Jimin αλλά και στην JiEun. Ποιος ξέρει τι βλακεια θα κάνω πάλι και θα ρεζιλευτω. Γιατί είπα ναι? Γιατί είμαι τόσο χαζός?

Ευτυχώς θα δουλεύω με καλά παιδιά. Ακόμα και ο Taehyung είναι περίεργος μα την πλάκα του την έχει, η αλήθεια είναι. Φαίνεται εξάλλου να με συμπαθεί (ω που να ήξερες κακαοφυστικι μου).

"Jeon Jungkoook!" τα μάτια μου σχεδόν άγγιξαν το πίσω μέρος του κεφαλιού μου στο άκουσμα της χαρακτηριστικης τσιριδας. Κατέβηκα τη σκάλα με βαριά βήματα για να τονίσω την μεγάλη όρεξη, που δεν είχα, για τις βλακειες της μεγάλης μου αδερφής.

"Somin." δηλωσα όταν έφτασα επιτέλους μπροστά στη ξανθιά κοπέλα, ο Θεός να την κάνει κοπέλα, σταυρωνοντας τα χέρια μου.  Τα μάτια μου έπεσαν σε μια άγνωστη γυναικεία φιγούρα δίπλα της, επίσης ξανθιά, που χαμογελουσε. Το ύφος μου αμέσως άλλαξε. "Με ζήτησες, καλή μου αδερφή?"

"Άστα αυτά Kook, η Lisa είναι δικιά μας, δε χρειάζονται τέτοια." το ξένο κορίτσι χαχανισε, χαχανισε και η Somin.

"Είναι φυσική ξανθιά ή απλά της πέτυχε το ντεκαπαζ, σε αντίθεση με το δικό σου?" μου έριξαν το ίδιο άγριο βλέμμα και οι δύο. Τα μόνα κορίτσια που δε φοβάμαι ποτέ είναι αυτά με τα οποία κάνει παρέα η αδερφή μου, το ίδιο πράγμα όλες τους, βρε παιδί μου.

"Τελος πάντων, βγαίνω έξω με τη Lisa και τον Jimin, τον έχουμε αφήσει στο αυτοκίνητο να περιμένει. Βαριέμαι να πάρω κλειδιά, οπότε να μου ανοίξεις όταν γυρίσω. Δεν θα αργήσω, κατά τις 3 το πολύ θα είμαι πίσω ." μου έδωσε ένα υποκριτικο χαμόγελο και τράβηξε τη Lisa έξω από το σπίτι.

"Ξανθιά βαμμενη, δύο φορές βλαμμενη. Έξω θα κοιμηθείς σήμερα, αδερφουλα μου" κλωτσησα την εξωπορτα να κλείσει και ανέβηκα πάλι στο δωμάτιο μου. Ωραία θα την περναγα τη νύχτα...

---

Hoseok's P.O.V.

Αρχισα να ξαναβρισκω τις αισθήσεις μου συνειδητοποιώντας την κατάσταση, δεν μπορούσα ακόμα να ανοίξω τα μάτια μου. Μπορούσα να νιώσω το μαλακό μαξιλάρι στο κεφάλι μου, δύο χέρια περασμένα γύρω από τη μέση μου και ένα ζεστό σώμα πιεσμενο πλάι στο δικό μου. Οι σταθερές αναπνοες του ατόμου δίπλα μου με ηρεμουσαν και με ναναουριζαν να ξανακοιμηθω.