Knowing HEZEKIEL (Completed)

Chapter 24

"You're Miss Zoe, right?"

"Yes po." I was very quick to extend my hand at her. She take my hand and I even felt she squeeze it a bit before she let go and smile at me. "What can I do for you maam?" I ask formally. Umupo rin ako sa tabi niya.

"Eh do-donate ko lang sana tong mga laruan ng anak ko. Wala na kasing gagamit neto." Then she handed me the box. Kinuha ko yun at napasinghap ako ng makita ko ang nakasulat don.

HEZEKIEL'S TOY COLLECTION.

"Ibibigay niyo na po to?" I ask surprisingly habang tiningnan ang laman. Parang katulad lang din sila ng mga laruang ninakaw namin na nasa kwarto ko. He really loves toys.

"Malalaki na kasi ang mga anak ko. Saka wala nang gagamit niyan. It's way better for the kids. They need it more than anyone else." A sad smile painted on her lips. She even simply wipe her eyes as she compose herself. Napatango na lang ako. I want to ask her about her son pero baka masyado na siyang nahihirapan.

"Did you meet my son?"

I bit my lower lip on her question. "Hindi po eh." I simply said.

"Sayang naman kung ganon. Akala ko kasi kaibigan ka ng anak ko. I saw you on his birthday."

"I know Amarrah and Xander po kaya bumisita na lang din po ako. Condolence po Tita." Nag bow pa ako para hindi niya mapansing naiiyak na ako. It still hurt thinking Ze already dead. Kahit kailan ata hindi ko matatanggap na totoong patay na siya.

"Naaawa ako sa batang yon." She said almost teary eyed. "Mahal na mahal ni Mara ang anak ko. But Hezekiel just love to hang out. Makulit kasi yon." She laugh yet I could hear her trembling voice. Umayos ako ng upo at nilagay sa tabi ang box. Hinawakan ko rin ang kamay ni Tita.

"I'm sorry about your loss Tita. May dahilan po ang lahat." Sinubukan kong patatagin ang boses ko kahit ako mismo ay hindi ko maintindihan kung tama nga ba ang sinasabi ko. Me too would never understand why Ze did that.

Tuluyan ng napaiyak si Tita. She looks so vulnerable at nasasaktan ako dahil hindi man lang naisip ni Hezekiel na masasaktan ang mommy niya. He's too selfish to kill himself. Niyakap ko na lang si Tita kasi ito lang ang kaya kung ibigay. She's experiencing the most traumatic tragedy in her life. Her son was dead and her marriage got busted. Wala nang sasakit pa sa nangyayari sa kanya.

Nang mahimasmasan si Tita ay siya naman ang humawak sa kamay ko. Sumandal siya sa sofa and held a sigh.

"Pwede ba akong mag kwento sayo hija?" tumango ako ng mabilis sa tanong niya. If that would help her, I much very obliged to listen to her story. "Hezekiel was always been a good son to me."

Tumabol agad ang puso ko sa narinig. Nagsisimula na naman akong maiyak pero pinigilan ko.