Pink is evil

e e n

Bryan

Ik weet niet precies wanneer het was gebeurd. Misschien was het al van lang geleden, toen ik haar felrode badpak op het strand had gespot. Op een of andere manier was zij de enige naar wie ik keek die dag. Meer merkte ik niet op. Ik zocht niet meer naar schelpjes en voelde niet eens meer hoe de golven het zand tussen mijn tenen verschoof. Ik zag alleen maar haar donkerbruine haren die haar dunne gezicht omlijsten. Misschien juist door het feit dat ik alleen haar zag, dat ik het dan ook deed.

Ik had haar in het zand geduwd.

Misschien gebeurde het tien jaar geleden. Het moment dat ik opmerkte dat ze tegenover me kwam wonen. Ik was buiten aan het spelen en zag haar fietsen op een paarse fiets. In plaats van een bel had ze een toeter en aan haar stuur zat ook nog een mandje. Ze stuntelde wat op haar fiets en ik kon het gewoon niet laten.

Ik moest haar wel dat zetje geven.

Of misschien wel vorig bij Halloween, toen ik verkleed ging als een vampier en haar liet schrikken. Ik weet niet meer zeker of dat kwam door mijn kostuum, of door het feit dat ik ineens voor haar raam stond toen ze de gordijnen open deed. Dat gezicht. Van dat geschokte gezicht had ik absoluut een foto moeten maken. Ik had het moeten inlijsten en als kerstcadeau bij haar afleveren.

In ieder geval. Of het nou lang geleden was toen ik haar voor het eerst zag op het strand. Of het nou tien jaar geleden was of vorig Halloween, iets liet me erachter komen dat Maya Velzen speciaal was. Maya laat me elke keer naar haar kijken als ze binnenloopt in het lokaal. Maya laat me glimlachen als ze blosjes op haar wangen krijgt bij een presentatie. Maya geeft me kriebels door gewoon... Maya te zijn.

Natuurlijk heb ik momenten gehad dat ik oog had voor een ander. Maar die meiden hebben nooit echt lang betekenis gehad. Laatst had ik wat met Trisha. Wat heeft zij een mooi lichaam. Wat heeft zij een mooi gezicht. Ze kon ook nog eens geweldig zoenen. Ze was niet zo geweldig als Liz natuurlijk, maar het was ook niet de eerste beste nerd die ik kon vinden. Trisha was wel redelijk populair en een aantal jongens zouden haar wel doen. Automatisch dacht ik dat ik haar ook wel zou willen. Als een soort modetrend waar iedereen aan mee doet.

En toch. Toch, toen ik met een trotse grijns langs de gangen liep, keek ik toch naar hoe Maya met die lieve glimlach langs de gangen loopt. Die vrolijkheid dat om haar heen hangt, daar kan niemand tegenop. Ik zeker niet. Daarom tuur ik nu vanaf mijn kamer naar hoe haar silhouet zich achter de dunne gordijnen beweegt. Ze maakt theatrale handbewegingen alsof ze haar boek voordraagt aan een geheel publiek. Niet lang daarna ijsbeert ze heen en weer. Dat doet ze altijd als ze een presentatie moet geven.

Even glimlach ik voor ik een rondje draai op mijn bureaustoel. Ik zie weer voor me hoe ik propjes naar haar hoofd had gegooid tijdens de presentatie en weer van die schattige blosjes op haar gezicht had laten verschijnen. Natuurlijk moest ik weer een zeer "leerzaam" gesprek houden met de leraar over mijn vreselijke gedrag, maar Maya kreeg er wel een hoger punt door. Net alsof de lerares zich zo probeert te verontschuldigen voor mijn vreselijke gedrag. Maya had me eigenlijk een dankjewel moeten geven, maar haar boze blik was ook wel oké.

Ik kijk nog kort naar haar voor ik begin met mijn tas inpakken. Haar lichten gaan uit als ik mijn laatste boek pak: Nederlands. Aan de ene kant vond ik het fijn om een week lang thuis te zitten. Het is fijn om van die saaie vakken als Nederlands en Frans af te zijn. Toch was thuis zitten ook niet helemaal een pretje.

Ik neem mijn rugzak mee om het beneden klaar te leggen en tref daar mijn moeder aan, slapend op de bank. Hoofdschuddend pak ik een deken om haar warm te houden. Ze draait zich om in haar slaap en ik haal een bruine lok weg uit haar gezicht.

'Welterusten, mam,' fluister ik met een glimlach. Haar rommel ruim ik later wel op.