5

835 94 5
                                    

Jungkook berjalan perlahan-lahan.Dia masih tak biasa dengan keadaan dia sekarang ni.Menyesal pulak dia tolak pelawaan Jin teman dia.

Sekumpulan pelajar highschool main tolak-tolak sesama sendiri dan salah seorang dari diorang terlanggar Jungkook.

"Yah!! Tak nampak ke??!!"budak tu tengking Jungkook.

"Mian..saya tak sengaja."Jungkook tunduk sambil senyum.

"La..buta ke orang ni..."suara lain pulak bersuara.

Jungkook terdiam.Dia sensitif bila orang kata dia buta.Sebab bukan dia yang minta semua ni terjadi.

"Haih, hyung...kalau dah tau diri tu BUTA, jangan la keluar rumah.menyusahkan orang."budak tu tepuk bahu Jungkook perlahan.Cara dia sentuh pun macam Jungkook tu jijik.

"Jom blah.Hyung, pergi balik rumah.Nanti semua orang hyung langgar.Macam yang aku kata tadi, menyusahkan orang lain yang nak berjalan dekat sini.Aku ni dah kira baik panggil kau hyung."Diorang gelak sambil berlalu.Langsung tak ada rasa bersalah.

Jungkook teruskan langkah.Dia terasa tongkatnya terlanggar sesuatu yang keras.Mungkin bangku.Jungkook teragak-agak nak duduk.

"Anak, nak duduk ke?"terdengar suara seorang ahjumma sebelah Jungkook.Jungkook hanya angguk sambil senyum.

"Mari ahjumma tolong."

Dengan bantuan ahjumma Jungkook duduk atas bangku tu.

"Kamsahamnida."

"Ahjumma pergi dulu ya? Jaga diri."

Perlahan-lahan dia mengeluh.Hatinya masih sakit bila budak tadi kata dia buta.Bukan setakat tu, siap hina lagi.Tapi....tak sakit macam yeoja dekat kafe tadi tengking dia.

Hati dia kuat mengatakan, yang yeoja tadi tu Yuju.

"Woit, cuba kau tengok namja tu..good-looking la! How can he be handsome?"

"Good-looking tu memang, tapi cuba kau tengok.Dia BUTA."

"Ha'ah la.Cancel nak jadi bakal suami."

Terdengar suara-suara sumbang berdekatan dengannya.

Jungkook tundukkan muka.Selama sebulan dia buta, ni la kali pertama dia keluar.Tu pun lepas hyung-hyung dia pujuk.Tak sangka pulak dahsyat penangan jadi orang buta ni.Baru beberapa hari lepas dia baik dari kemurungan.Mungkin lebih baik dia duduk je dalam bilik.

"Apsal dugaan hidup ni melampau...Hina sangat ke jadi buta...bukan aku minta jadi macam ni...Aku nak sihat balik...hyung....omma....Kook nak melihat balik macam dulu.....Jebal...Jebal....Jebal...."

Dia merintih perlahan.Matanya berkaca mengenangkan dirinya yang kekurangan.

Seseorang yang terdengar rintihan Jungkook kaku.Rasa bersalah makin menebal dalam diri.

"Yuju, kau kenapa berdiri kat sini macam tunggul? Dah la tiba-tiba nak balik...hal kau dah selesai ke?"Eunha tepuk bahu Yuju.Yuju senyum hambar."Ah, anni....Aku baru nak selesaikan hal aku ni...Kau buat apa kat sini?" "Ouh,aku kerja separuh hari sebab Appa aku ajak pergi holiday.Aku balik dulu, bye.Nanti aku bagi buah tangan."Yuju just lambai tangan.

Mata dia kembali pada namja tadi.Dia menghampiri.

"Err...encik."

Jungkook lap air mata yang mengalir.Baru dia sedar yang dia menangis dekat tempat awam.

"Encik, saya ni-"

"Awak pekerja dekat kafe tadi kan? Awak nak apa?"

Suara Jungkook dingin.

"Saya tak tahu pulak encik ni sebenarnya..err...mianhei.."Yuju tahan rasa sebak.Memang tak patut dia buat macam tu.

"Kenapa minta maaf? Nak buat macam mana, orang buta macam saya ni memang patut kena tengking pun...menyusahkan orang."Jungkook bersuara perlahan.

"Jeongmal mianhei..saya memang bersalah."Yuju melutut depan Jungkook.Walaupun dia tau Jungkook tak nampak.

Jungkook pov
Kenapa aku pulak yang rasa bersalah?

"Nama cik apa?"

Well, alang-alang dah jumpa balik, baik aku tanya.

"Choi Yuna..."

Jadi memang betul la dia ni Yuju..

"Yuju?You not remember me?"

7 tahun aku kehilangan kau tanpa berita.Tolong la cakap ni memang kau..Jebal...

"Pardon me?"

"Aku Jungkook.Jeon Jungkook.Kau tak kenal?"aku senyum hambar.

"Jungkook? Jeon Jungkook??!!!! Omo!! Kookie!!!!!!"

Dia peluk aku.Mata aku rasa panas.Yup, aku menangis.She still remeber me.

Yuju, I miss YOU.

No one pov

"Jungkook, macam mana kau boleh jadi macam ni?!Sejak bila?!"

Yuju pegang pipi Jungkook.Air mata dia mengalir laju.Sekali lagi dia peluk Jungkook.Dia rindu Jungkook.Rindu sesangat.Dia sanggup datang Seoul balik untuk cari Jungkook.Walaupun dia bergaduh besar dengan Appa dia sebab keputusan dia ni.

"Aku jadi macam ni sebab accident jalan raya..4 bulan lepas..dan aku tak boleh nampak...sebulan lepas."Jungkook balas pelukan Yuju.

"Jangan tinggal aku lagi...Jebal...I need you...."

"Kook....jangan nangis...jangan nangis...It's hurt me....Aku rasa macam berdosa gila bila kau menangis macam ni sebab aku...Jebal...air mata kau berharga kot.."








Vomment please.

BlindWhere stories live. Discover now