The One That Got Away (One Shot)

The One That Got Away 2

"Eh kung tapusin nalang kasi natin to?!"

"So, yan talaga ang gusto mo?!"

Hindi siya umimik. So I assume, it's a yes.

"Fine." I bitterly smiled at him as I stood up and make my way resigning to to the office.

It hurts.

A lot.

As I walk my way home. I can't help but to reminisce the first day I met him.

Sa isang hotel ay gaganapin ang Themed Function 20xx ng mga HRM sa aking pinagtuturuang university dito sa Tarlac. Ang hotel ay nasa mismong campus ng university. But not in te main campus.

Dahil isa ako sa mga professors na may hawak sa mga HRM students na magseserve ngayon ay naka-semi formal attire ako.

I wore a mid-tie fitted dress and my black coat. Wearing too my black stiletto.

I entered the function room gracefully.

Kapagka-pasok ko palang ng function roon ay agad na akong hinarangan ng co-teacher ko na bakla at impit na tumitili sa aking tenga. Tsaka niya ako hinila sa table ng VIP.

"Wait! Ano ba? Bat kiloig na kilig ka nanaman?"

"Eh kasi naman ate girl," Di pa niya natutuloy ang kanyang sinasabi ay agad nanaman siyang tumili. Ugh! Ang sakit niya sa tenga! "Look...." Tsaka niya tinuro ang table kung saan nakapalagi ang mga alumni. I think they just graduated two years or so. Kasi di ko na sila naabutan sa university.

Nang makita ko ang lalaking tinuturo ni Mel ay aamin kong pogi siya. May maipagmamalaki ang hubog ng kanyang katawan. At di mo aakalaing HRM student siya. He maybe a manager or an owner of a hotel or a restaurant dahil yun naman ang isinisigaw ng kanyang aura.

"Ang yummy noh?" Lumukot naman ang aking mukha ng marinig kong sinabi yun ni Mel.

"Not my type" Totoo naman. That kind of man is not my type. He has an angelic face. Mukhang goodboy. Mukhang mahinhin siya. Mukhang... Basta! Badboy aura ang gusto ko sa isang lalaki.

Yung tipong may tattoo pero hindi siya mukhang preso tignan.

"Ano ka ba naman Melissa! Ang choosy mo naman!" I just chuckled to his retort. Di na ako nagsalita ng magsalita na si Avery, Estudyante ko na gumanap bilang emcee ng program. Well, she's a great emcee. Kaya niyang i-pronounce ang mga salita niya na may slang na umaayon sa kanilang theme; USA.

The program lasted for four hours. Past 10 o'clock na din kasi natapos ang function nila. I can say, they did a great job.

"Melissa! sasabay ka ba?" Tanong saakin ni Mel na inilingan ko lang. Kasama niya ang colleages namin at alam ko nanaman kung saan sila dideretso kaya di na ako nakisabay. Gusto ko na kasing magrelax.

Puno na ang shuttle and problema ko kung saan ako sasakay ngayon. Walang dumadaan na jeep dito o trike dahil bundok na to. Now I regret declining Mel's offer! Ugh!

"Need a lift, Ma'am?" Halos napatalon ako ng marinig ko ang busina at boses nung alumnus na tinuturo ni Mel kanina. Buti nalang wala akong sakit sa puso! jusq! "Opps. Sorry." He chuckled ng makita ang naging reaction ko.

"No thanks" Irap ko sakanya kahit kailangan na kailangan ko! It's the ego talking, don't blame me.

Pero hindi ko alam kung bat nakita ko nalang ang sarili ko na nakasakay sa shotgun seat ng kanyang sasakyan. Ikaw ba naman ang isakay ng sapilitan? OH my freaking gosh! kainis.