The One That Got Away (One Shot)

The One that Got Away

I'm Jennica. An 18-year-old college girl whose lovelife was mesirable. Yes, indeed it is. Why? It's because of a mistake or should I say, my karma.

Dati kasi, when I was in my first year high school. I met my, well I guess, first love. Siya yung tipo ng lalaking aral kung aral lang. He's kinda nerd but yes, he stole my heart. A big part of it.

After a year of admiring him, he courted me. Akala ko nga nun ako na ang pinakaswerteng babae. Come to think of it, my greatest crush became my manliligaw? Who would've thought.

He courted me for two months. Patatagalin ko pa ba e kilala ko naman na siya since first year.

Pero hindi kami naging ganun kadali. We often fight. Kapag bakasyon wala kaming communication and because we're just 14 back then, hindi kami legal sa side niya. My mom, tho, was open naman. His parents are kinda strict kasi.

He's my first and I'm his.

After a year we broke up because he chose DOTA over me. Ironic how he bacame so addicted to DOTA. Kasi di ba he's a nerd tas bigla dota player na siya. Kakaiba!

After that 1-year realationship with him, naging playgirl ako. I don't know, bigla nalang kasi nangyari. In 2 years, I had 7 relationships excluding my flings. naging masyado akong masasawain, Meron pang pinagsasabay-sabay ko. Ganun talaga e. Ayoko ng masaktan kaya di na ako nagseryoso. Isa din sa mga kaibigan ko ang naging ex ko. He's my sixth.

Magtwo-two years na din kaming wala but he's still obsessed with me. Ganda ko right?

"Huy!" nagising ako mula sa pagbabalik tanaw ko ng bigla akong gulatin ni John, a friend. Magkakasama kami sa iisang circle kasama yung ex ko.

"Ano ba?! Bat ka ba nanggugulat?" Andito kami ngayon sa isang event wherein para siyang christmas party pero hindi. Annual party for church lang.

"Kanina ka pa kasi nakatulala, ano bang iniisip mo.?" Tanong niya saakin tsaka niya ako tinabihan.

"Ikaw.." Biro ko sakanya. Kilala naman nila akong lahat sa pgiging palabiro ko eh kaya di na sila nagugulat5 kapag binabanatan ko sila.

Pero ako yata ang nagulat ng nakita ko ang nanlalaki niyang mga mata. Oh my Gosh! Hwag niyang sabihing naniwala siya?

I laughed. Tsaka niya ako binatukan. "Buset ka. Kung anu-ano sinasabi mo!" Tsaka niya ako inakbayan ng pasakal.

"Teka! Walang pisikalan!" Sabi ko sakanya habang tumatawa. Pareho lang kaming nagtatawanan sa isang sulok na akala mo ay may sarili kaming mga mundo habang ang iba ay masayang naglalaro ng parlor games sa harap.

"Hoy! Andyan lang pala kayo. May sarili kayong mundo dyan ah!" Biglang sabi ng daddy niya kaya agad kaming nakakuha ng atensyon galing sa mga ka-churchmate namin. "Sabi na, bagay talaga kayong dalawa eh." Dugtong pa niya.

Matagal na niya kaming ipinagpapares. Yun nga lang may girlfriend siya. He's not against his son's relationship with the girl pero mas gusto daw niya ako. But I don't find it possible. Duh, masyadong mataas si John para maabot ko. Sino ba ako? I'm just Jennica, myself.

"Tito naman.." Nahihiya kong sabi. He just laughed and the program went on. Nang lingunin ko si John ay agad kong nakita ang mga mata niyang nakatingin kay Patrick, my ex. Nang tignan ko si Patrick ay matalim ang tingin niya saamin. What does he care ba? We're done naman na eh.

We're fine na din kasi he make girlfriends naman after me pero after breaking up with the so called girlfriend babalik feelings niya saakin. That's purely bullshit.

"Uh, Jenn, alis lang ako." Tumango lang at tipid syang ngumiti saakin bago umalis.

That's it. Wala nanaman sa tabi ko yung crush ko. Yes, I kinda admire him because like me, he's religous, family orientated (to think na siya lang ang nakakatiis sa kanyang rebel sister), he's loyal amd faithful (kaya mahirap makuha. Hahaha) and a lot of nice personalities na meron siya kaya ko siya crush.