Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.
Νίκος Καζαντζάκης
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Διάβαζε και ξανα διάβαζε το μύνημα για αρκετή ώρα προσπαθώντας να συνειδητοποιησει τι ακριβώς έγραφε
Ηταν εκείνος; ο πατριός της Σοφίας;
Γιατί ομως;τι ήθελε; τωρα που η Σοφια ήταν μακριά δεν είχε να φοβηθεί τίποτα.Εκείνη ήταν σε πιο δύσκολη θέση, έπρεπε να προσέχει και για το μωράκι της.
Εκτος αυτού που βρήκε τον δικό της αριθμό;όλα ήταν τοσο περίεργα. Κάποιος τις κυνηγούσε.Λογικά θα υπήρχε πιο σοβαρός λόγος.Γιατί είχε επιστρέψει μετα απο τοσα χρόνια;Τι ήθελε απο την Βασιλική;Ολα αυτά συνεχώς την μπέρδευαν.Ηταν τόσα πολλά που νόμιζε πως από στιγμή σε στιγμή θα τρελαινοταν
Σηκώθηκε αποφασιστικά απο το κρεβάτι της.Δεν έπρεπε να το κρατήσει κρυφό απο τον Βίκτωρα αλλά απο την άλλη δεν ήθελε να τον τρομάξει στην μέση της νύχτας. Με τις σκέψεις της και το δίλημμα αν του το έλεγε χωρίς να το καταλάβει είχε φτάσει ηδη έξω απο την πόρτα του
Σαν το κατάλαβε ο Βίκτωρας,μια αίσθηση πως ήταν το τριαντάφυλλο του εξω,σηκώθηκε και με γοργά βήματα έφτασε στην πόρτα ανοίγοντας την
«τριανταφυλλακι;τι κανεις τέτοια ώρα εδω;» την ρώτησε ξαφνιασμένος, ήταν χαμένη στις σκέψεις της που τρόμαξε για ακομα μια φορα που τον είδε Παραμιλουσε απο μεσα της με τον Βίκτωρα να μην καταλαβαίνει ώσπου χρειάστηκε να την ακινητοποιήσει ανάμεσα σε εκείνον και τον τοίχο
«τριανταφυλλακι ηρέμησε και μιλα μου καθαρά» έπιασε το πρόσωπο της στις παλάμες του και την έφερε κοντά του «κοίταξε με και μίλα»
Η Βασιλική ένιωθε να ασφυκτιά.Είχε κουράσει το μυαλό της και αγχωθεί σε υπερβολικό επίπεδο που δύσκολα μπορούσε να αναπνεύσει.Ο αέρας έβγαινε δύσκολα,νόμιζε πως θα έχανε τις αισθήσεις της και το σκοτάδι ήταν έτοιμο να την τραβήξει κοντά του
