Satan

Hoofdstuk 2

Ik ben dol op muziek. Nee, wacht... laat mij dit anders zeggen. Ik heb muziek nodig. Muziek is het enige medicijn als er geen verdere genezing is tegen de gedachtes in mijn hoofd. Ik plug de oortjes in mijn mobiel en zet de muziek aan, Habanera van Georges Bizet. Het is van mijn favoriete stukken. Ik ben dol de tekst en ken de vertaling nu geheel uit mijn hoofd.

Liefde is een wilde vogel

Die zich niet laat temmen

En het is nutteloos dat men hem roept

Als hij het weigert te komen

Ik heb al enige tijd een relatie met Jeffrey. Ik hou niet van hem. Soms vraag ik me af hoe het zal zijn als ik wel van hem zal hebben gehouden, als ik mijn hart zou hebben opengesteld. Zou ik dan nu gelukkig zijn met hem in het middelpunt van chaos.

Niets helpt, bedreiging noch smeekbede

De een spreekt, de ander zwijgt

En het is de ander die ik liever heb

Hij zegt niets maar ik mag hem wel

Nee, ik moet mezelf vermannen. Ik heb een duidelijk doel voor ogen. Jeffrey is het begin van iets groots, een schakel in een groter geheel. Ik zou nooit kunnen liefhebben, niet na wat hij heeft gedaan.

De vogel die je dacht gevangen te hebben

Sloeg met zijn vleugels en vloog weg

Liefde is ver, je blijft maar wachten

Als je het niet verwacht is zij daar

Ze vliegt heel snel om je heen

Zij komt, vertrekt en komt weer terug

Als je denkt haar te hebben vlucht zij

Als je denkt vrij te zijn, houdt zij je stevig vast

Ik krijg Jeffrey steeds meer in mijn greep. Hij houdt van me en liefde doet vreemde dingen met mensen. Het spel wat ik me hem speel is uiterst vermakelijk. Langzaam maar zeker laat hij me in. Ik zal groeien en hem vernietigenen.

De liefde is een zigeunerkind

Die nooit, nooit wetten heeft gekend

Als je niet van me houdt, hou ik van je

Als ik van je hou, pas dan maar op

Pas dan maar op

Ja, Jeffrey, pas dan maar op.

Liefde...

Liefde...

Liefde...

Liefde...