Part 9

151 5 0
                                    


+ Saya tak boleh lupakan awak Neyl. Saya nak awak jadi isteri saya. Bukan orang lain. Saya kahwin melainkan dengan awak.

+ Tolong Neyl. Jangan buat saya macam ni. Awak boleh cakap apa je yang awak nak saya buat supaya awak boleh terima balik saya macam dulu. Please...

+ Neyl sayang. Demi Allah saya sayangkan awak. Macam dulu. Sikit pun tak berubah. Tolonglah bagi saya peluang untuk buktikan semua. Saya yakin kita boleh hidup bahagia bersama.

+ Saya yakin jodoh kita kuat Neyl. Buktinya kita jumpa balik sekarang ni. Saya tahu awaklah jodoh saya, Neyl. Takde orang lain lagi.

+ Saya tahu awak marah apa yang pernah jadi dulu. Tapi percayalah Neyl, saya tak pernah lupakan awak walaupun dah bertahun kita tak jumpa.

+ Walaupun awak tak balas pun satu mesej saya. Saya tahu awak tetap baca. Saya nak awak tahu Neyl, keputusan saya tetap takkan berubah. Saya takkan give up sampai awak boleh terima saya macam dulu. Awak larilah ke mana pun, saya tetap akan cari awak. Kalau perlu saya tunggu sampai ke tua pun, saya tetap akan tunggu awak Neyl.

Senyum nipis berlabuh. Gajet nipis dihulurkan kepada si pemiliknya.

"Kenapa senyum?" tanya Nura dengan dahi berlapis.

"Dia betul-betul sayang awak." ulas Fadzil tenang.

Nura cebik.

"Tapi hati saya sikit pun tak tergugat." balasnya senang.

"Kalau saya dekat tempat dia, dah lama agaknya saya give up."

"Awak give up sebab awak boleh move on, awak boleh terima hakikat yang jodoh memang tak tertulis, awak boleh reda dengan apa yang jadi. Bukan macam dia! Buat kerja yang sia-sia! Awak ingat, saya senang-senang nak percaya apa yang dia cakap tu?" jawab Nura yang makin rimas dengan Ghazali yang tak henti-henti mengganggunya walaupun sudah beratus kali dia mengingatkan sampai dia dah penat nak cakap apa-apa lagi.

"Tak baik awak cakap macam tu Nura. Dia betul-betul sayangkan awak." Lembut Fadzil menasihati.

"Kalau dia sayang saya pun, tapi saya tak sayang dia, tak guna kan? Sayang yang ada pada saya cuma sebagai kawan. Tak lebih dari tu. Tapi bila dia terus buat macam ni, saya rasa bukan sayang yang ada. Dia buat saya benci lagi pada dia awak tahu tak?" Luah Nura dengan rengus halus yang terlepas.

"Jangan macam tu Nura. Awak lupa? Kalau kita benci pada orang, lama-lama benci tu boleh jadi sayang."

Nura geleng. Cuba menafikan.

"Masalahnya sekarang ni, dia. Saya tak faham apa masalah dia sebenarnya. Apa yang susah sangat dia nak faham keadaan saya sekarang ni. Apa yang ada pada saya kalau nak banding dengan bakal isteri tak jadi dia tu? Saya takde apa-apa pun, awak. Jauh berbeza kalau nak dibandingkan dengan dia."

"Orang kalau dah sayang, dia tak pandang yang lain. Kedudukan, harta... Semua tu tak bagi makna apa-apa."

"Tu saya faham awak... Yang saya tak faham sekarang ni, apa yang ada pada saya ni sampaikan dia beria-ia sangat? Cuba awak cakap dengan saya."

Fadzil tarik senyum. Tenang. Ditebar pandangan ke tengah halaman yang lapang. Terhidu bau rumput yang baru dipotong bila angin petang menghembus lembut.

"Pada mata saya, awak cukup cantik Nura. Tak perlu pun mekap tebal berinci-inci, awak dah cukup cantik. Sedap mata memandang. Macam sekarang ni pun... Walaupun cuma dengan kain batik dan t-shirt lengan panjang awak tu..." Senyumnya melebar.

Nura paling muka ke arah lain. Pipinya hangat. Tak pernah-pernah ada yang memuji sedemikian rupa. Bahkan sejak rapat dengan lelaki itu pun, tak pernah lagi Fadzil memuji sedemikian rupa.

"Itu pada pandangan mata saya... Kalau dari mata Ghaz, saya rasa mungkin lebih lagi." sambung Fadzil. Nura berkerut. "Sebab dia dah lama sangat tak jumpa awak, Nura. Kali terakhir dia jumpa awak pun masa sekolah menengah. Zaman comot-comot lagi masa tu. Sekarang ni dah jauh berbeza. Dia sendiri dah handsome kan? Awak cantik... Mungkin sebab tu dia nak awak balik, dia nak tunaikan janji-janji dia dulu..."

"Ramai lagi perempuan cantik dekat luar tu, awak.." Nura merendah diri. Cuba menolak telahan bakal suaminya itu.

"Tak pun sebab rasa sayang. Dari dulu dia sayang awak kan?"

"Sayang? Yeke? Susah saya nak percaya lepas apa yang dia dah buat. Kalau sayang, dari awal-awal dia dah cari saya, awak... " Tenang Nura balas.

"Awak sayang dia?"

Laju Nura menoleh. Fadzil senyum.

"Awak tak percayakan saya?" Soalan berbalas soalan. Fadzil tenang mengulum senyum.

"Percaya. Insya-Allah akan terus percaya. Kalau tak sayang, awak tak setuju bertunang dengan saya.."

"Tahu pun!" Nura lempar jeling. "Lain kali jangan tanya lagi soalan macam tu. Saya tak suka. Saya bukan perempuan yang senang-senang nak bagi saya sayang pada orang yang tak sepatutnya. Kisah saya dengan Ghaz dah lama berakhir. Saya tak nak pandang belakang lagi. Saya tak nak sia-siakan apa yang dah ada depan mata." tambahnya cukup yakin.

"Alhamdulillah..." Fadzil lebarkan senyum. Kembang hatinya.

"Awak, kita boleh cepatkan majlis kita tu tak boleh ke? Saya takutlah kalau tiba-tiba Ghaz datang cari dekat rumah macam hari tu."

Fadzil buntang mata.

"Sungguh ni nak cepatkan? Tak menyesal pilih saya jadi suami awak? Masa ada lagi ni kalau awak nak ubah fikiran." Sengaja dia mengusik.

Nura lempar jeling. Bibir diketap.

"Sajalah tu kan? Takpe. Awak tak nak takpe. Jangan salahkan saya kalau Ghaz tiba-tiba datang hantar rombongan." balasnya tak nak kalah.

"Hesy! Kata-kata ni doa tahu tak?"

"Tahu takut." Nura sengih senang hati.

"Assalamualaikum!"

Masing-masing hala pandang. Mati senyum di bibir kedua-duanya.


Aku yang dulu bukan yang sekarang (completed)Where stories live. Discover now