Acemi Vampir ★

Davetsiz Misafirler~Bölüm 12

Harry saçlarımla oynarken Dafnie ortada dört dönüyordu aradan 2 saat falan geçmiş olmalıydı ve annemin polise haber verip her sokak başına ilan asmasını istemiyorsam eve dönmeliydim.Kalkmaya yeltendim:

"Nereye?" Harry'e baktım ve bu soruyu sorması saçmaymış gibi cevap verdim:

"Annem cevabı yeterli mi?"

"Onu sorun etme 2 gün daha bizdesin."

"Gerçekten mi?Teşekkürler." Rahatlayarak tekrar Harry'e yumuldum.Kollarını etrafımda hissetmek hoş bir duyguydu.

"Arayalım."

"Ne?"

"Aidan'ı diyorum.Arayalım."

"Koca şehirde nerede bulacaksın Aidan'ı?Şu an çoktan bir yerlerde..."

 Devamını getirmedim ama herkes anlamıştı:Şu an çoktan bir yerlerde insan katliamı yapıyor olabilirdi.

"Dafnie,elimizden bir şey gelmez eninde sonunda çıkacak karşımıza emin ol.Çünkü ben eminim." Gerçekten bunu hissedebiliyordum.İçimde karşı konulmaz bir rahatsızlık hissi vardı ve gitgide büyüyordu.

....

"Bu gece benimsin."

"Ha?!"

"Bir de bana öküz dersin." Harry bana onaylamayan gözlerle baktı ve ben ona bir tane geçirdim:

"Kızlara öküz denmez,öküz."

Omuz silkti ve devam etti:

"Dediğim gibi itiraz istemiyorum bu gece sadece sen ve ben-"

"Bir de ben!!" İkimizde Dafnie'ye döndük ve soran gözlerle baktık.O ise sadece kıkırdadı.

"Şaka yapıyordum ama eğer gece çok korkarsam gelip aranıza yatarım."

"Arayı bulabilirsen."

Bunu demesiyle içmekte olduğum suyu yerçekiminin kollarına bıraktım ve savunmalarıma başladım:

"Şimdi olmaz Styles.Daha çıkalı 3 gün bile olmadı."

"Çıkmak" kelimesi bana o kadar garip gelmişti ki ve sanırım aynı durum onun için de geçerliydi çünkü anlaşılmaz bakışlarla bana bakıyordu ya da bunu baştan çıkarmak için yapıyordu emin değildim.

"Seni tekrar kucağımda odaya çıkarmam gerekecek.Çok yazık oldu.Gerçekten ağırsın."

Bu sözü karşısında ağzım neredeyse 5 karış açık kalmıştı.Elimin altında fırlatabileceğim bir şeyler aradım ama çok geçti.Ne yaptığımı fark edince ellerini iki yana sallayarak geriye doğru gitmeye başladı:

"Yoo,hayır.Hey ciddi değildim biliyorsun değil mi?Bence daha çok yemelisin.O ne öyle çöpadam gibi.Ah,kahretsin!Bu da olmadı.Bak,hepsini unut tamam mı?Hiçbirini söylemedi-"

"Styles?"

"Evet?"

"KAÇ."

Ve ona doğru koşmaya başladım.İstesem oraya ışık hızında varabilirdim ama işe eğlence katmak için yavaşladım.Harry ile uzun bir kovalamacadan sonra -benim sayemde uzadı- onu en sonunda yakaladım ve yere yapıştırdım.Dizimi sırtına dayayıp zafer sırıtışıyla etrafıma bakarken Harry'nin patavatsızlığı üzerindeydi:

"Bunu yukarıda da yap olur mu?Hoşuma gitti."

Şakayla karışık bir şekilde ona vurdum ve ayağa kalktım.Dafnie'ye bakarken bakışlarının arkamda sabitlenmiş olduğunu gördüm.Nedenini anlamak için bütün isteğimle arkamı dönmek istiyordum ama bakışları beni öylesine korkutmuştu ki yerime mıhlanmıştım.Dafnie dudak hareketleriyle konuştu.Dediğini anladığımda zaten onun için hazırlanıyordum sadece biraz farklısına: