Tease Me (SSB#1)

Chapter 28

Chapter 28- You won

"This way, Sir." Pagbibigay direksiyon ng isang lalake. Tumigil kami sa harap ng pinto.

"Let me carry your laptop, Sir." Magalang na sabi ko kay Perl at pinigilan ito sa pagbukas ng pinto.

I should carry it for his sake. I think it's still my job since I'm part of his employee now.

"You think I will let you..." tumigil ito ng panlakihan ko siya ng mata.

Napataas ang kilay nito bago sumulyap sa lalakeng nakaunipormeng nakamasid sa amin.

"This is mine. This is my responsibility." Tiim-bagang na ani nito at umayos ng tayo bago hinarap ang pinto.

Ang kulit!

Hahatakin ko na sana iyon mula sa kaliwang kamay niya ng ilayo niya sa akin ito. He stopped it half way and held mine thru his right hand. What the hell!

Mabilis kong hinatak pabalik ang kamay ko at napalunok. Sumulyap ako sa lalakeng ngayon ay nakahawak na sa saraduhan ng pinto. Kahit nakatingin ito sa ibaba ay alam kong nakita niya iyon.

"I will never be as effective as the other employees when I'm with him." Bulong ko sa sarili at nagnakaw ng tingin sa nakangusong si Perl. Pumikit ako nang mariin at kinalma ang sarili ko.

"Can we go now?"

Hindi ko alam kung maiirita ako sa tono niya o sasakyan na lamang iyon. With his devilish smile, wala akong nagawa kung hindi ang pakalmahin ang sarili ko. Nauna siyang pumasok. Kung hindi dahil sa lalake ay maseserahan na ako ng pinto.

Naglakad na ako papasok at halos madulas ako nang makita ang hindi ko inaasahang mga tao.

Ang alam ko ay may katandaan ang makakasama namin ngayon but looking at how they are gathered in one room, parang kinutuban na ako. Sa tingin ko ay magkakaedad lang silang lahat na narito.

"Nice to see you, man!" ani ng isang lalake kay Perl at nakipagtapikan sa braso.

Maging ang ilang lalake pa na nakaupo kanina ay lumapit na sa kanya at nakipagbatian. I stayed there watching all of them bump each other. Nang matapos sila ay lumapag ang tingin nila sa akin. All of them raised their brows on me. My heart's thumping and my knees are shaking the hell out of me.

I bowed a bit to greet them. I hate how it feels to be here surrounded by them.

"Good morning." I greeted them. Hindi ko napigilang kagatin ang ibabang labi ko dahil sa kaba. The only time I felt a little comfortable was when Perl looked at me.

"Can we start?" tanong ni Perl nang hindi inaalis ang tingin nito sa akin. Una akong umiwas at nilingon ang mga kasama nito para sa sagot nila. Lahat naman sa kanila ay tumango.

"Well, ikaw lang naman ang hinihintay." Sagot nang lalakeng may katangkaran bago ngumisi sa akin.

"Nice to know." Naging sagot niya at ginalaw bahagya ang ulo para sabihan akong maupo. Mabilis akong tumango sa kanya at nilingon ang gilid ng silid para roon umupo.

"Scarlet!" tawag nito ng daretsuhin ko ang gilid.

"Si-sir?" I answered, feeling uneasy.

"Stay here." He commanded. Ang ilan ay nakaupo na. Tanging kaming dalawa lang ang nakatayo.

"I'm fine here, Sir." I answered again, trying not to pull the trigger inside my head.

"I told you to stay here." Mas matigas na ngayon ang tinig nito kumpara kanina. Nanlaki ang mata ko at hindi ko alam kung saan mananatili gayung hindi naman niya sinabi kung saan ako uupo. Stay where?