Eyes - The Horror Game

BEN BÖYLE ŞANSSIZLIĞIN...

-Koş koş koş... Ulan İlke ölüyor koş koş koşşşş!!!
- Tamam Ata sakin ol!!!
- Olamıyoruummm!!!
Her neyse koşmaya devam ettik. Ben Efe nerde diye sorarken İlke ile Efe yerde, kanlar, manlar,Eyes'in tabiriyle pıçahlar, falan filan... Şu an Ezgi, Ceren, Nehir, İdil, ben ve Ata varız. Neyse bu arada ben Özge. Ulan 2 kese 1 anahtar kaldı!!! Öfff... Evde girmediğimiz oda kalmadı bir anahtar yok!!! Ohaaaa! Sadece anahtar kaldı. Keseleri de topladık.
Ulan ben böyle şanssızlığın... Hemen kızlara haber vermeliyim.
- Kızlar?
- Sus Özge!!!
- Kızlar?
- Kapa çeneni!!!
- Ama kızlar...
- NE VAR NE?!?!?!?!?!
- Anahtarı buldum.
- NNE DEDİN SEN?!?!?!
- Anahtarı buldum dedim.
- NERDE!!!!!
- E-ee-eye-Eyes'ın-b-bb-boy-boynunda.
- Hassinema...
Bunu diyen Ezgi olmuştu. Ve haklıydı yani. Biz napçaz diye düşünürken Ata'nın aklına bir fikir geldi:
- Neden birimizi kurban gibi göstermiyoruz?
Bu sözle hepimiz İdil'e döndük.
- S*kt*r.
- İdil lütfeeeeennn!!!
- Asla!
- Hadi ama...
- Hay-
Sözünü kesen Ezgi'nin bakışlarıydı. İdil tamam demek zorunda kaldı. Ata kenarda piç piç sırıtıyordu.
- Ne var Ata!!!!
- Sadece Ezgi'nin bakışlarıyla SENİ susturabilmesi güldürdü.

SLMLARRR!!!
BİLİYORUM ÇOK UZUN SÜRDÜ AMA YAZAMADIM.
HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM.
DİĞER BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE
BAYBAY!!!