Hindi lahat ng taong kinakasal nagmamahalan. Maraming ina-arrange lang. Pero di tulad ng isang Korean junior model na si Alleah Pauline o mas kilala sa pangalang Pauline Park na sa di inaakalang pagsha-shopping sa mall ay nakilala ang lalaking makak...
Nag-text agad ako kay Bec na kung pwede ay magpapahinga muna ako ngayon. Sa totoo lang ang sakit ng ulo ko tsaka mainit ako.
Habang nakahiga ako sa kama ay nagla-laptop lang ako at sinilip ko yung mga articles na lumalabas about sakin.
Bigla naman akong nakarinig ng foot steps na papalapit. Oo, natakot ako. Syempre as an idol meron at meron akong sassaeng fans.
"Yeobo?!" Hingal na sabi ni James.
Tumakbo ba sya?
Lumapit agad sya sakin at umupo sa tabi ng kama ko.
"Yeobo, are you ok?"
"Yeah, pero ba't hingal na hingal ka dyan?"
"I guess it's because of this," sabay pakita sakin ng article sa phone nya.
"So I came to check if it's true"
"Kotse mo?"
"Tumakbo ako yeobo. Just for you"
Napa-face palm na lang talaga ako sa ginawa nyang yon.
Hinawakan nya yung noo ko at nagulat sya dahil ang init daw. I guess I'm aware of that.
Agad syang nag-init ng tubig. Pinatay naman nya yung laptop ko dahil kailangan ko daw magpahinga para mapabilis ang paggaling ko. I guess I really need to kasi medyo masakit nga yung ulo ko.
Pinayagan naman nya 'kong manood ng tv. Ano namang pinagkaiba nun sa paggamit ng laptop?!
Habang nasa labas sya ng kwarto ay nag-tweet ako.
Sick~ but I'm okay~#^_^
"Yeobo!! Bitiwan mo yang cellphone mo!"
Gusto nya talagang nano-notify sya every tweet ko eh no?
"Yes po"
Pumasok sya ng kwarto na may dalang maliit na palanggana na may hot water at bimpo.
As usual kung ano yung nakikita nyo sa drama ganun yung ginawa nya. Hindi ko alam kung bakit pa ko kinikilig sa mga ganito ganito samantalang asawa ko na sya.
Iniwan lang nya yun sa noo ko at agad naman syang lumabas.
Agad naman syang bumalik ulit sa kwarto ko.
"Yeobo, wala ka bang naka-stock na ingredients kahit saan dito sa dorm mo?"
Umiling lang ako.
"Hindi ako nakakapagluto sa dorm kaya hindi na ko nagsta-stock"
"Ok. Lalabas lang ako sandali"
"We could just order food"
"No. Ordering outside food will not be as sweet as cooking you food, yeobo" sabay nag-pout pa sya. Kung di ba naman talaga half abnormal ang isang to.
Nung bumalik na sya ay sinimulan na agad nyang magluto. Nasa labas sya kaya hindi ko nakikita ang ginagawa nya. Dahil wala akong magawa at nabo-bore lang ako dito sa kwarto tumayo ako at sinilip sya sa ginagawa nya. Yung ang awkward dahil hawak ko yung bimpo para hindi malaglag.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Bigla namang bumilis yung tibok ng puso ko. Hindi ko.rin talaga alam bat ganyan pa outfit nya eh. Mai-push lang ang pagiging chef?
Binilisan ko namang bumalik sa kama ko.
After ng ilang minuto ay dumating na sya sa kwarto ko na may dalang tray.
"Yeobo, eat up"
Sinubuan naman nya ko. Oo ang init ng pisngi ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa sakit ko o sa kilig. Hindi ko na lang talaga pinahalata sakanya na kinikilig ako.
Pagkatapos kong kumain ay inilabas na nya yung pinagkainan ko at pagpasok nya ng kwarto ko ay dala nya yung lunch nya, I suppose.
Hindi ko alam pero bigla syang nagsalita habang may laman yung bibig nya.
"Alam mo yeobo, may crush akong babae dati"
Hindi ko alam pero nabadtrip ata ako bigla. Napansin nya ata yun at ngumiti sya agad. Tinapos na nya agad yung pagkain nya at inilabas yung pinagkainan nya kaya tumabi na agad sya sa akin.
"About my hemophilia, I was really sad nung mga oras na nalaman kong may ganun ako. Hindi ko alam nung mga oras na yun kung ano yung nangyayari at mangyayari"
"Naglalaro ako sa swing non, sa isang park. I can still remember the girl, she was wearing a white dress, nung mga oras na yun akala ko patay na ko. Inakala kong anghel sya"
Natawa naman ako ng sandali.
"Hey, I was still young back then"
"So yun, tumabi sya sakin. Tinanong nya ko kung anong nangyari. Sinubukan kong i-explain sakanya yung nalalaman ko, tutal pareho pa kaming bata nung mga oras na yun. Hindi nya ata naintindihan pero sinubukan nya talagang intindihin. Muka pa syang di marunong magtagalog. Pano ba naman, Koreana pala sya. Nung umalis sya ay hindi ko natanong ang pangalan nya. Pero may binigay sya sakin"
Bigla naman nyang itinigil ang kwento nya.
"Simula non nagka-crush na ko sakanya. Gabi-gabi ay tititigan ko yung bigay nya. Maliban sa babaeng gusto ko nung high school ay sya ata ang first love ko" bigla na naman akong nabadtrip.
"It was you. You're popular. I was a nobody back then. There was just a reason why I proposed to you that day"
Ako? Ako yung gusto nya? Simula high school?
"Back to my love life as a kid, nasakin pa yung binigay sakin nung batang babae"
Kinuha nya yun sa bulsa nya at ipinakita sakin. Nagulat na lang talaga ako.
Kalahati lang sya. Ganito yung mga couple necklaces na half heart ganon.
"That's mine. I was that kid"
Nagulat naman sya sa sinabi ko.
Tinuro ko yung cabinet ko kung saan nakalagay yung kalahating heart.
Tumayo sya at kinuha yung box kung nasan yung kwintas.
"So, ikaw yung crush ko? Buong buhay ko?" Agad naman syang natawa.
"I guess we were destined to be together"
Hindi rin ako makapaniwala na parang itinadhana talaga kaming dalawa. Naaalala ko na ang lahat. Sinabi sakin ng parents ko na ibigay ang kalahati nun sa isang espesyal na tao. Nung mga oras na yun ay sadyang naibigay ko na rin sakanya yung kwintas.
