Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I.
HINDI niya alam kung bakit nanginginig ako ng husto. Ilang segundo niya pang tinitigan ang doorknob kagaya ng ginawa niya kagabi. Pati sa pagkakataong 'to, nag-aalinlangan pa rin siya sa gagawin niya. He really wanted to see Jihoon. He really does. He almost didn't want to leave last night. Ayaw kasi niyang maalis si Jihoon sa paningin niya pagkatapos ng lahat ng nalaman niya. But he had to, because visiting hours were over. He wanted to see him, but there's a part of him that is dreading. Ano ba ang dapat niyang iaasta sa harap niya? Ayaw namang isipin ni Jihoon na bumabait siya dahil lang kasi nalaman nito ang kondisyon niya. He needs to act as naturally as he can. At hindi rin pwedeng sungitan niya ang nakababata gaya ng ginagawa niya noon.
Just smile Seungcheol. Simulan mo sa isang ngiti. Kahit na hindi mo kayang ngumiti dahil sa lungkot ng nararamdaman mo ngayong alam mo na ang totoo. Ngumiti ka lang.
Dala-dala ang basket ng mga prutas, binuksan niya ang pinto sa ward ni Jihoon. Bumungad sa kanya ang isang lalaking nakita niya kahapon dito sa ward tsaka si Seokmin na nakikipag-usap kay Jihoon. Naputol ang pag-uusap nila at silang lahat ay napalingon sa direksyon ni Seungcheol nang pumasok iyo
"Good morning Jigoon," sabi niya tsaka sinubukang ngumiti.
Hindi niya inasahan ang simangot na biglang umukit sa mukha ni Jihoon pagkatapos ng sinabi niya. Lumingon si Jihoon kina Seokmin, gaya ng ginawa niya kahapon nang dumating siya tsaka tinanguan ang dalawa.
Lumapit sa kanya ang isang lalaking medyo matangkad sa kanya at ngumiti. "I'm Junhui. Kaibigan ako ni Jihoon."
Tinanggap ni Seungcheol ang kamay niya. "Hi. Seungcheol. Boyfriend ni Jihoon."
The Junhui guy gaped at him with amusement and grinned before tapping his shoulder. "Ayos 'yan. Panindigan mo sana hanggang sa huli, okay?" Lumingon si Junhui kay Jihoon tsaka nagsalute. "Great job really, Jihoon. Proud na proud talaga ako sa'yo."
"Just get out."
"Bye hyung see ya," nakangising sabi ni Junhui tsaka kumaway kay Seokmin bilang pagpapaalam tsaka lumabas ng ward.
"Ako rin, aalis na," Seokmin said, gathering his backpack. "Okay ka lang ba dito hyung?"
"Kailan pa hindi?"
"Nung inatake ka," sagot ni Seokmin tsaka nilingon si Seungcheol na animo'y hindi alam kung anong sasabihin. "Hi hyung, um, ano."
"Okay lang. Sige na, pumasok ka na. Baka mahuli ka pa," Seungcheol smiled and nodded. "Ako na ang bahala kay Jigoon, may maintenance ba siya?"
"Si Nurse Elle na ang bahala sa mga gamot niya. Ang kailangan lang ni hyung ay kasama. Si tita naman, mamayang gabi pa darating kasi nasa trabaho. Dadaan ako 'pag may prof na di pumasok. Normally, babalik ako pag break kasi walang kasama si hyung pero dahil nandito ka, baka mamayang lunch na ang balik ko," paliwanag ni Seokmin.
