He makes me strong (Dutch fan fiction)

I.HATE.HIM!

Het is woensdag ochtend, vandaag heb ik besloten om niet naar school te gaan na wat er gisteren gebeurd is:

Ik fietste zoals normaal bang naar school. Ik kwam op tijd alles leek perfect te gaan, maar de barbie's waren mijn ontmoeting met Niall nog lang niet vergeten...

In de pauze achtervolgden ze me en keken om zich heen of er niemand was en grepen hun kans.

Ze duwden met tegen de koude schoolmuur, mijn hoofd bonkte van de pijn, maar dat was nog niet alles...

Ze pakten mijn tas en gooiden hem leeg, alles veel op de grond en mijn pakje drinken splashte kapot.

'Jij! Jij!' Lieska kookte van woede. 'Mijn Niall... ik... Niall...begrepen?' Ik knikte voorzichtig.

'Als ik hem nog één keer met jou betrap...oeh! Dan weet je wat je te wachten staat!' Snauwde ze, een druppeltje spuug landde op mijn wang. Ik knikte nog een keer.

'Mooizo!' Zei met een gemene lach, ze liepen weg, Dana schopte mijn tas nog even in een hoek en rende gauw achter de rest aan.

Ik kan Niall echt niet meer spreken!

Sinds hij in mijn leven gekomen is, is alles nog veel moeilijker en ingewikkelder geworden! Ik haat hem!

Gewoon niet meer spreken...

Ineens voel ik mijn mobiel trillen, ik ontgrendel hem. Tot mijn grote schrik krijg ik een berichtje van Niall binnen!

|Van: Niall

|Tekst:

| Hi, Lucy,

| I just want to say that I am here

| for you, every moment of the day.

| And can you please tell me what

| was happening monday?

| X Niall.

|_____________________________

Waarom zou ik hem, iemand die ik pas een paar dagen ken, nu al al mijn rotproblemen vertellen? Wat denkt hij wel?!

Ik ben in een boze, heel boze bui!

En stuur terug:

| Aan: Niall

| Tekst:

| Niall, please SHUT UP! I've

| got enough problems!

| Don't call me,

| don't text me ever again!

| I can do this my own!

|_____________________|verzenden|____

Ik druk op verzenden.

Done, nu zal hij me niet meer lastigvallen en krijg ik mijn "normalere" leventje weer terug.

Nouja, normaal...

Meteen krijg ik spijt van het berichtje maar ik zet me erover heen.

Ik trek mijn spijkerbroek aan, een hemdje, en een vest. Ik borstel mijn haar en doe een klein beetje mascara op.

Als ik weer eens problemen heb, dan ga ik altijd met mijn longboard naar het strand. Lekker uitwaaien!

Dat betekent dat ik meestal meerdere keren per week longboard...

De zon schijnt al een beetje, gelukkig.

Ik loop naar de kelder, pak mijn oude longboard en neem dit keer wel de huissleutels mee.

Eigenlijk kan ik gewoon 8 minuutjes lopen en dan ben ik al bij het strand, maar longboardend heeft iets leukers.

Ik ben er en ga op een stenen rand zitten en kijk over de enorme zee uit, mijn haren waaien alle kanten op en de meeuwen krijsen om eten.

Dan hoor ik een belletje gaan, het is een bekend geluid, het geluid van de ijskar!

Ik kom er al vanaf mijn zesde, toen nog bijna elke dag, nu gewoon wanneer ik zin heb, en dat is alsnog best wel vaak.

'Hey! Lucy! Wat zal het dit keer zijn?' Vraagt Marko vrolijk met z'n Italiaanse accent. Hij is al oud, en ik ben zijn vaste klant.

'Doe maar aardbei met yoghurt.' Zeg ik en graai twee euro vijftig uit mijn portemonnee.

'Komt eraan!' Roept hij vrolijk, van hem wordt ik altijd vrolijk! Hij zeurt tenminste nooit over school, mijn problemen etc. Hij laat me gewoon, en daar hou ik van.

'Alsjeblieft! Dat wordt dan €2,50!' Ik overhandig hem het geld, en hij mij het ijsje.

'Fijne dag nog!' Roep ik en zwaai hem na.

Hij zwaait vrolijk terug terwijl hij zoekt naar andere klanten.

Het ijsje is lekker verfrissend zo s'ochtends om half negen.

Ik geniet van het ijsje en sta weer op wanneer het op is.

Ik loop een grote duin op en heb goed uitzicht over Central Beach.

Zou Niall daar nu zijn? In zijn hotel, en zou hij-

Stop! Waarom begin ik bij alles aan Niall te denken? Ik word gek van mezelf!

-------------------------------------------

Hi! Sorry heb niks te zeggen ;)

Xxx!