CHAPTER 43: It's hard To say I'm Sorry!

722 26 2
                                    

(Mane's POV)

Dooooone!
Pano ba'to? Baka hindi niya magustuhan ang Luto ko? Pero, sayang naman pag hindi ko'to mapatikim? Pero nakakahiyang ipatikim 'to sa kanya.

"Let's try hmmm... I think or I'm pretty sure, and sarap neto 😊"
ang Gwapo niya talagang ngumiti? Haluh, oo nga ngumiti siya! hindi. nakakapag tataka nga eh, bakit doon sa school empty emotion siya lagi, para bang may problema laging pinapasan.

"Ah-eh, sure ka bang kumain ka ng Ganitong putahe? Baka kasi, kasiiii" haluh ano ba naman 'to

"don't worry! Even what more Food payang pakainin mo saakin? Hindi ako aayaw niyan. Except for the Poison hehehe😊"
Ang Cute!

"Hahahaha... I know, dati pa akong gwapo hehehe😁"
Haluh? Nahalata nga niya sigurong nagagwapuhan talaga ako sa kanya.

"Huh? Hehehe... Honest naman talaga Ako hehehe!"

"hahaha... See inamin mo! Hahaha" haluh, nakakahiya naman.

"Okay, okay! By the way. Lalamig na 'tong niluto mo. kakainin na natin 'to then, pwede ba kitang yayaing lumabas?"
Kumain then, Lumabas?
Haluh? Pano na yung 3per group? Nakalimutan Kong bumalik. Naku! Nag antay ata yung taong- ay mali si Zavier. Siguro iisipin niya nun ayaw Kong makipag group mate sa kanya.

"Wag na lang ata!"
Pumunta na siya sa mesa at sumandok ng niluto Kong Mechado, at sumubo ng ilang Kutsara.
Galit ba siya??

(A: Hala ka!)

Tatabi ba ako sa kabilang chairs? Hindi ako sanay, pero dapat siguraduhin Kong Hindi ba talaga siya galit.

"I-ivan! Masarap ba?" hindi sana ito ang tatanungin ko eh! Pero wala na talagang pumasok sa utak ko.

"Uupo ako huh?" naku, nakakatakot namang sagutin niyang 'Ang panget ng Lasa!' Pero Bahala na.

"San tayo pupunta pag-ka tapos nating kumain"
Haluh? Bakit ito yung nasabi ko?
Hindi na lang ako sumagot at sumandok ng Kaunting kanin at isang hiwang Adobong manok na niluto niya, at mechadong manok.
Hirap kumain neto eh, awkward!

"Ivan Anong pag uusapan natin?"
Bakit hindi siya sumasagot? Para akong Ulol na kumakausap ng Hangin lang. Sumubo ako ng ilang Kutsara, hindi parin siya sumasagot ano pa bang aasahan ko?
Kumain lang ako ng kumain, pero hindi ako tumitingin sa kanya Baka ngang galit siya? O, Baka nga Hindi niya nagustuha- patingin ako sa loob ng kasirolang tama lang ang laki nito at ang laman nito ay anh mechadong niluto ko.
Nagulat ako!
'Ubos na?'
Kakaunti pa nga yung kinuha ko eh!
Akala ko konte lang siyang kakain, pero Thanks lord! Naubos niya. siguro nagustuhan niya? Yeeeeees! May nakatikim na talagaaaaaaaa....

Busog narin ako't tumingin ako sa kinaroroonan ni Ivan, at tumingin siya sa kinaroroonan ko pero Mabilis rin niyang Binawi ito. Anong problema niya?
Mag liligpit na lang ako- haluh? Bakit nandito nasiya sa kinaroroonan ko? At ligpit-ligpit ang mga pinggan?
Sanay na ata siya sa bahay niya, kaya ganyan na lang siya kabilis napunta rito.

"Ako na ang mag huhugas." pag piprisinta ko ng mabilis sa kanya

"No!" small word, nanjan nanaman niyang Kakaibang Sense niya nakakatakot eh!

"Tutulungan na lang kita!" pilit Kong ngumiti sa kanya

" I said no!" sige na nga lang. Ang tigas talaga ng ulo mo mane, sabi wag eh!

"Sorry!" tumalikod na lang ako sa kanya at pupuntang sala-

"Don't say sorry, I'm sorry!" huh? B-bakit siya nag so-sorry?
"Bakit?" tanong ko.
"Wala lang sige, tulungan mo akong mag hugas."
Hindi na siya galit?
Galit mga ba siya, siguro??

My Perverted Stalker is a VampireDove le storie prendono vita. Scoprilo ora