Zijn Wereld Vanuit Haar Ogen

onder VIER ogen

Maar woorden deden er niets aan toe.

Ook al zou ik met je praten, ook al zou ik je troosten, zou jij het wel willen horen? Zou jij mijn hulp aanvaarden?

Ik leefde met de pijn die jij leefde. Ik leefde met die brok vanbinnen, die zich als een ziekte verspreidde.

Ik werd gek. Innerlijk gebroken, omdat ik je niet kon bereiken.

Maar wanneer je eindelijk naar me keek, vergat ik alles.

Wanneer je betraande, glinsterende ogen zich in de mijne boorden, was die wereld van pijn en verdriet maar een eeuwenoude vijand. Een strijd die ik had gewonnen.