Ποιος;

18ο κεφάλαιο

Ολα τα κορίτσια ηταν σε μεγάλη σύγχιση. Ο δολοφόνος, οχι μόνο ήξερε πως εφυγαν απο την Washington DC αλλα και που πηγαν. Μάλιστα ηξερε και το σπίτι της Ariana που βρισκόταν. Τελικα ειχε κανει πολλές έρευνες πανω σε αυτήν. "Λοιπόν κορίτσια". Είπε η Ariana. "Νομιζω πως πλεον η μοιρα όλων μας εχει σφραγιστεί. Θα γίνουμε τα θύματα αυτού του δολοφόνου. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να γλιτώσουμε. Οπου και να πάμε αυτός θα μας βρει. Και έπειτα θα σκοτώνει συνέχεια όπως κανει τώρα. Δεν υπάρχει πλεον ελπίδα". Ειπε και άρχισε να κλαίει. Φοβόταν. Αρκετό καιρο ειχε να κλάψει απο φόβο. Ολα της φαίνονταν πλέον μάταια και προσωρινά. Ακόμη και το γεγονός πως μιλούσε ακομη ήταν προσωρινό γι'αυτήν. Ηθελε να φυγει και να παει σε μια αλλη χωρα, σε μια αλλη ήπειρο. Να μην μπορουν να τη βρουν αυτη που την κυνηγούσαν. "Ελα Ariana τωρα ησύχασε. Δεν κερδίζεις τίποτα με το κλάμα. Το αντίθετο μάλιστα. Αποπροσανατολιζεσαι και χάνεις τις σκέψεις σου. Μην τα παρατάς. Μου φαίνεται καπως δυσκολο να σε βλέπω να κλαίς". Ειπε η Cora ,η οποια ηταν κι αυτή ετοιμη να κλάψει. "Μα δεν καταλαβαίνεις; Αυτός ο άντρας θα μας σκοτώσει ολες! Οπου και να πάμε, και στην Ευρώπη ακόμη,  θα μας βρει. Δεν γλιτώνουμε " απάντησε η Ariana. " και τωρα πρεπει να σας πω κάτι. Εγω, πριν πεσω θύμα του, στο αστυνομικό τμήμα, που δούλευα ,ενώ περπατούσα σε εναν διάδρομο ειδα δυο κουκουλοφόρους. Ο ενας απο αυτούς είναι άντρας. Ο αλλος δεν αποκλείεται να ειναι μια γυναίκα". "Σωστα... Σίγουρα ειναι μονο δυο;" ρώτησε η Dora. "Ετσι νομίζω κι εγω. Οταν με κράταγαν αιχμάλωτη δυο έβλεπα. Και μάλιστα ο ενας μου μίλαγε με αντρική φωνη, αλλα ήταν από υπολογιστή και θα την ειχε αλλάξει σίγουρα". "Για τον έναν ξέρουμε μονο πως ειναι άντρας. Για τον αλλον δεν ξέρουμε ούτε αυτο. Και αν υπάρχει και καποιος άλλος δεν ας βλέπω ζωντανές". Είπε η Cora. "Κορίτσια σκέφτηκα κατι! " φώναξε η Ariana. "Τι πράγμα; " απάντησε η Nura. "Είναι πολύ ριψοκίνδυνο αυτο αλλα μπορεί να είναι και η μονη λύση. Θα πάμε στο αρχηγείο τους". "Πως;;  Τρελάθηκες ;; Αυτο ειναι καθαρη αυτοκτονία! " φώναξε η Nura που παραλίγο να λιποθυμήσει. "Δεν είναι. Ακούστε με καλα. Αυτοι γνωρίζουν πως εμεις είμαστε ολες εδω. Δεν αποκλείεται κιολας να εχουν βάλει και κοριούς στο σπίτι να μας ακούνε. Μην σας πω και για κάμερες. Ομως αυτό οιυ σκέφτηκα δεν θα το εχουν υπολογίσει. Κανεις σοβαρός άνθρωπος δεν θα έκανε κατι τέτοιο. Γι αυτο ειναι η τελεια ιδεα να τους παρατηρήσουμε, να μαθουμε τις κινήσεις τους και ποιος ξέρει;  Μπορεί να ανακαλύψουμε και ποιοι είναι!  Ετσι, θα καλέσουμε την αστυνομία και θα τους πιάσει! " "ναι αλλα ξεχνάς πως αυτός μας κυνηγά. Ειναι εγκληματίας ενημερωμένος με εξοπλισμό κανονικό και μάλιστα είναι τοσο καλος σε αυτο, που προβλέπει οχι μόνο τις δικες μας κινήσεις, αλλα και τις κινήσεις της αστυνομίας κιολας. Δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα να πάμε. Θα του δώσουμε την τέλεια ευκαιρία να μας σκοτώσει ολες μαζί". Είπε η Cora. "Δεν θα μας σκοτώσει. Κορίτσια σας παρακαλώ εμπιστευθείτε με!  Δεν θα σας απογοητεύσω! " "λοιπον εγω λεω να σε ακολουθήσουμε. Εξάλλου αλλη ιδεα δεν υπάρχει. Ας το ρισκάρουμε. Και εδώ που είμαστε τώρα ειναι εξίσου επικίνδυνα με εκει που θα πάμε. Λοιπόν. Ας ηρεμήσουμε λίγο τώρα και κατα το απόγευμα ξεκινάμε εντάξει; " ειπε η Laura και όλες συμφώνησαν. Δεν μπορούσαν να κανουν κι αλλιώς. Ηταν όλες μια ομάδα και έπρεπε ολες να πηγαίνουν παντού.
Η Ariana έπειτα απο κανενα τέταρτο άνοιξε το παράθυρο και ειδε τη μητέρα της να μαγειρεύει. Οταν αυτή αντιλήφθηκε πως την παρατηρούσε τρομοκρατήθηκε αρκετά και φάνηκε αυτο στο πρόσωπο της, αλλα χάρηκε κιόλας γιατί της ειχε λείψει και άρχισε να της κουνάει το χέρι. Τοτε η Ariana χωρις δεύτερη σκεψη βγήκε εξω και πηγε στο σπιτι της μητέρας της και της χτύπησε την πόρτα. Εκεινη άνοιξε και την υποδέχτηκε με μια θερμή αγκαλιά και ενα χαμόγελο. "Κοριτσάκι μου!!!! Τι κάνεις πως είσαι;;  εχουμε τοσο καιρο να μιλήσουμε και να βρεθούμε. Πως περνάς; " "μια χαρα ειμαι μαμα. Να εδω παλεύω με αυτην την κατάσταση. Ενας μήνας εχει περάσει και πο δολοφονία σε δολοφονία πηγαίνουμε. Καθε μερα πεθαίνει και ενας άνθρωπος. Τι θα κανω δεν ξέρω. Εχω προσπαθήσει να κανω οκά τα πράγματα που θα εκανε καθε κοπέλα στην ηλικία μου και αυτα χωρις αποτέλεσμα. Ολα πήγαν χαμένα. Οι δολοφόνοι ειναι αήττητοι". "Ωωω κορίτσι μου μην ανησυχείς. Θα τη βρεις την ακρη. Περνα λιγο μεσα να σου δωσω λιγο φαγητό να φατε εσύ και οι φιλες σου". "Για περίμενε μισο λεπτό. Που ξερεις εσυ πως ηρθα με παρεα και οχι μονη μου;" Η μητερα της αργησε να της απαντήσει και φανηκε η ανησυχία στα ματια της. "Εεεε να σε ειδα από το παράθυρο της κουζίνας να έρχεστε εχθες το βραδυ με αυτή τη λιμουζίνα οιυ είχαμε πάρει όταν ταξιδεύαμε με τον μπαμπά σου στο Μαϊάμι για την επίδειξη μόδας του 2014. Θυμάσαι; " "φυσικα και θυμάμαι. Οδηγούσε τότε ο Jerrald έτσι;" " ναι". "Αυτός τι απέγινε μαμα;  Εξαφανίστηκε ετσι ξαφνικά; " "ναι κορίτσι μου. Οταν εγινε το ατύχημα και με βρήκαν εμενα λιγα μέτρα πιο περα, ο Jerrald ειχε ειδη εξαφανιστεί. Ποιος ξέρει που μπορεί να πήγε. Μάλλον φοβήθηκε τις ευθύνες που θα έπρεπε να αναλάβει οταν θα γινόταν η δικη και έφυγε.  Αστα τωρα αυτα και έλα στο θεμα μας. Πες μου φοβάσαι;; " "Ναι... Πάρα πολύ. Σήμερα οταν ειδα την Patricia νεκρή στο δωμάτιο τρελάθηκα.  Σκέφτηκα πως αυτος θα μας κινηγα παντού οπουδήποτε και να πάμε". Η Ariana δεν ειχε πει στη μητέρα της πως ηξερε και για τους δυο δολοφόνους, γιατί ηταν σίγουρη πως αν δεν ήταν αυτη ενας από αυτούς θα ειχε σίγουρα καποια σχέση. "Το ξερω καλη μου. Ηρέμησε. Θα δεις ολα θα πάνε καλα. Μην απελπίζεσαι. Θα τα καταφέρεις. Γεια σου τώρα θα τα πουμε αργότερα εχω τωρα μια δουλειά και δεν πρέπει να μάθεις τι είναι αυτό για το καλο και των δυο μας". Είπε η μητέρα της και σοβαρεψε το ύφος της. "Εντάξει μαμα φεύγω. Δεν θα ηθελα με τίποτα να σε βαλω σε κίνδυνο. Γεια σου. Χάρηκα που μιλήσαμε.  "Περίμενε!" φώναξε η μητέρα της. "Τι έγινε μαμα; " "αν θες να ψάξεις για στοιχεία πήγαινε στο γωνιακό σπίτι". "Μα πηγα εκεί με τα κορίτσια και τα ψάξαμε ολα. Δεν βρήκαμε κατι συγκλονιστικό. Απλα κάτι καρτ ποστάλ ενος παιδιού προς τη μαμα του. Τωρα που το λεμε αυτο ξέρεις γιατι πράγμα πρόκειται;" "αλλο θεμα αυτο. Ειναι πολυ νωρίς να το μάθεις. Ομως μπορω να σου πω κάτι σχετικα με αυτο το θεμα ειναι πως το παιδι αυτο δεν ειναι πεθαμένο. Ζει. Τωρα οσο για το αλλο που μου είπες να ψάξετε εσύ και οι φικες σου στο τριτο υπόγειο". "Τι εννοείς τρίτο" "εννοώ πως ειναι τρια υπόγεια χτισμένα το ενα πανω στο αλλο. Στο πιο βαθυ υπόγειο θα βρεις ενα στοιχείο". "Τι στοιχείο; " "δεν μπορώ να σου πω για να μην σου στερήσω τη χαρα να τα ανακαλύψεις μονη σου. Αντε καλο ψαξιμο!" "Σε ευχαριστώ μαμα καλο απόγευμα! "
Οταν έφτασε η Ariana στο δικο της σπίτι τα κορίτσια την περίμεναν με ανυπομονησία. "Που ήσουν κοπέλα μου;;  Τρομάξαμε παρα πολύ". Είπε η Dora, που την ειχε αγκαλιάσει κιολας. "Ειχα παει μια βόλτα να παρω λιγο καθαρό αερα. Λοιπόν πάμε; " "που να πάμε καλε; " ρώτησε η Laura. "Εκει που ήμασταν εχθές. Και θα παμε ολες μαζι. Δεν θα ξαναχωριστουμε". Πήραν όλες απο εναν φακό και ενα σπρέι πιπεριού για άμυνα και ξεκίνησαν. Η Ariana οταν βγήκε και πλησίαζε προς το γωνιακό σπίτι κοίταξε προς το σπίτι της μητέρας της και την ειχε απο το παράθυρο να τη χαιρέτα. Αμέσως αισθάνθηκε καλύτερα.
Ανοιξαν για αλλη μια φορα την πόρτα. Το τρομακτικό τρίξιμο της πόρτας τους καλωσόρισε για αλλη μια φορά. Οταν μπήκαν όλες η Ariana είπε. "Λοιπόν. Ψάχνουμε για το υπόγειο. Λογικα θα  στον κατω όροφο η πόρτα που οδηγεί εκει. Ας πάμε να τη βρούμε". Περπάτησαν για περίπου δώδεκα λεπτά ώσπου ξαφνικά είδαν το υπόγειο μπροστά τους. Η πόρτα οου οδηγούσε κατω εκει ήταν ανοιχτή. "Παμε" είπε η Ariana και ξεκίνησε να κατεβαίνει τις σκάλες πρώτη. Αναψε το φακό της και άρχισε να κοιτα γυρω γύρω για το δευτερο υπογειο. "Τι είπες πως ψάχνουμε; " ρώτησε η Cora. "Το δεύτερο υπόγειο". "Το δευτερο υπόγειο; " ρώτησε. "Ναι. Ακούγεται λιγο περίεργο αλλα ετσι ειναι. Και μετα το τρίτο". Ψηλαφιζοντας τον τοίχο, η Ariana κατάφερε να βρει μια μυστική πόρτα που οδηγούσε σε ενα βαθυ και σκοτεινό δωμάτιο. Κατέβηκαν τις σκάλες και αμεσως μετα είδαν απέναντι τους την τελευταία πόρτα. Αυτό θα ηταν το τρίτο υπόγειο. Γρήγορα η Ariana την άνοιξε και ένιωσε σαν να γνώριζε αυτό το μερος. Περπατούσε αργα και καθε της ματια της θύμιζε κατι. Ξαφνικά θυμήθηκε. "Εδω ηταν το σπίτι οιη υπάρχουν τα πτώματα των παιδιών που σκότωσαν οι δολοφόνοι!". Είπε και είδαν τα ειδαν ολες μετά. Ειδαν τη Melissa, την Patricia, την Jane ,την Hester ,τον Freddy, όλους. "Αρα είμαστε διπλα στο αρχηγείο τους! " αναφώνησε η Ariana. Η μαμα της της ειχε δώσει το καλύτερο στοιχείο. Ξαφνικά θυμήθηκε κατι. Θυμήθηκε τοτε που ηταν στο αστυνομικό τμημα στο γραφείο της και σκεφτόταν πως για να ανακαλύψει τον δολοφόνο θα πρέπει να του παρει λιγο αιμα και να το τακτοποιήσει με των φίλων της για να δει ποιος ειναι. Θυμήθηκε πως οταν την ειχαν πιασει πριν την φέρουν εδω, ειχε κλοτσισει τον εναν οιυ κράταγε τον μπαλντα και τον ειχε μαχαιρώσει με αποτέλεσμα να χυθεί αιμα του στο ρούχο της. Αυτο ηταν!  Θα γύρναγαν σπίτι και θα έβρισκε το ρούχο αυτο.
Περπάτησαν αρκετά και ξάφνου βρήκαν μια πορτα, που μαλλον θα ηταν αυτη που οδηγούσε στο μακρύ διάδρομο του μέρους που την κρατούσαν αιχμάλωτη. Την άνοιξε.  Οταν μπήκαν όλες στον διάδρομο αυτον ενα τεράστιο κοφτερό σίδερο επεσε στο κεφάλι της Cora και την έκοψε κατα μήκος ολη και τα δύο μισά έπεσαν στο πάτωμα. Τα κορίτσια ηταν έντρομα και εκει οου πήγαιναν να φύγουν εμφανίστηκε ο ενας απο τους δυο κουκουλοφόρους ,κρατώντας μια φυαλη υγραερίου. Δίπλα του υπηρχε ενας μοχλός. Τον κατέβασε και κάγκελα υψώθηκαν και φυλάκισαν τις κοπέλες. Επειτα ανοιξε τη φυαλη και το υγραέριο ξεχύθηκε στην ατμόσφαιρα. Μετα ο ίδιος χάθηκε.