Son Varis

Bölüm 35

"Bilemiyorum, Profesör. Bu şey bana yıllardır olmamıştı. İlk kez bugün. Scopius kötüleştiğinde, ona temas ettiğim anda-"

"Bak, Harry. Hogwarts'ta eski Profesörün ve ya bir müdür olarak bunu sana söylemiyorum ama bana kalırsa bu bir tesadüf. Emma'nın basiliskten dolayı öldüğünü sadece tahmin edebiliyoruz. Tüm izler buna kanıt. Gözlerinin içindeki hücreleri resmen parçalara ayrılmış. Eğer buna sebep olacak birisi olsaydı, bu Scorpius Malfoy olmazdı."

"Fakat, Profesör dokunduğum anda hissettim. Ben de böyle bir şeye inanamam fakat her şeyi takip etmemiz gerekiy-"

"Sözümü kesmeni hoş bulmuyorum, Harry. En nadir bulunabilecek bir safkana dokundun ayrıca ailesi ünvan salmış eski Ölüm Yiyenler'den. Sırlar Odası'nın canlanma ihtimali senin içinde bir kuşku oluştu. Bu yüzden içinde böyle bir hoşnutsuzluk oluştu yani bana kalırsa refleks diyelim. Voldemort'un bir parçası artık senin içinde değil. Sen Harry Potter, öyle bir iş başardın ki içindeki Hortkuluğu yok ettin. Bu masum çocuğu suçlu görmene izin veremem. Scorpius Malfoy sert ve egoist gözükebilir fakat inan bana, bir karıncayı bırak, yerde büyüyen bir çiçeğe bile zarar vermez. Lütfen."

"Onu suçlamadım ama... Geri gelmesinin kabuslarını bir film gibi baştan izlediğim geceler geçirdim günden güne. Bu psikolojik oluyor yani, eski zamanlardaki gibi değil. Ben çocukluğumda geçirdiğim aile noksanlığını Ginny ve çocuklarımı kaybederek geçirmekten korkuyorum. Başka kimsenin bu günleri yaşamasını istemiyorum."

"Seni anlıyorum. Endişelenme. Mutlaka bu işi yapana ulaşacağız. Odayı açabildiklerini sanmıyorum, bunu sen bile bugün yapamazsın. Artık o dili bile bilmiyorsun. Ama... Bugünün geleceği ortaydı. Robert isminde bir öğrenci. Yasa dışı Animagus olma çabaları vardı. Seçtiği hayvanın yılan olması kuşku yarattı. İçini ferah tut, çaresine baktık ve Malfoya gelince, onun geçirdiği şey sadece ufak bir mide kriziydi. Duymuşsundur, son üç aydır Mugglelar'da yeni yeni ortaya çıkmış bir virüs. Şifacılarımız bu konuda hazırlıklıydı.
Yapman gereken yeni işine odaklan ve birini suçlamadan gerçek izleri takip ederek öğrencimin ölüm sebebini bul."

Perde arkasındaki fısıldalaşmaları net bir şekilde duyarken gözlerini zarzor açtı Scorpius. Boğuklaşmış sesiyle öksürürken tavana baktı ve ardından karşısındaki perdeye dikti gözlerini. Hastane Kanadın'da olduğunu idrak etmeye başlamıştı. Başına gelenleriyse hayal meyal hatırlayabiliyordu.

Üzeri değiştirilmiş, iğrenç hasta kıyafetleri giydirilmişti.

Lanet okudu içinden.

Kendini istemeden ele verecekti. Geçirdiği krizinin nedenini tahmin edebiliyordu, kesinlikle saçma krizle alakası yoktu ve Harry Potter'ın şüpheye düşmesi o kadar da zor olmayacaktı, yani beklediği gibi oldu. İlk kez temas haline geçtiklerinde başına bu gelmişti. Geçen seferki konuşmalarında bu durum olmamıştu. Ayrıca nedenini bilmediği biçimde Profesör McGonagall, Scorpius'a güveniyordu.

Derin bir nefes aldığında ciğerlerinin battığını hissetti. Zorlukla yerinde doğrulurken elini uzatıp yatağın başındaki sürahiyi aldı ve kendine bir bardak su doldurdu.

Tam ağzına götürüp içecekken duyduğu bir çığlıkla irkilip bir bardak dolusu suyu üzerine boşalttı.

"Bay Malfoy!" diye çığlıklarla perdeyi aralayıp yanına koştu şifacı ve çocuğun elindeki bardağı da sürahiyi de kaptı. "Bu suyu kim bıraktı buraya?! Yüce Merlin... En azından vaktinde yetişebildim."

"Şey... sadece su içmek istemiştim. Öksürünce boğazım kurudu da." dedi Scorpius mahçup bir halde. "Su içmem yanlış mı?"

"Ah. Sadece ilk önce şifa iksirinizi vermemiz gerekiyor. Bir süre böyle devam edecek, Bayım. Eğer bir iyileşme göstermezse daha profesyonel bakım gerekecek. Yeni bir salgın. Halsizlik bir süre peşinizi bırakmayacak. Bu dönem içerisinde Hastane Kanadın'da yatabilirsiniz. İksirlerini kullandığınız sürece Muggle dünyasındaki kadar büyük bir tehlike oluşturmuyor."