Chapter 9

120 35 6
                                    

Never Stop

"What was that for?!" He exclaimed.

His cheek turned red and I can see my hand printed on it in red mark. Hindi ko na lang pinansin. Sa halip, naglakad ako pabalik sa couch.

"We need to continue this!"

Napasighap ako nang pigilan niya ako sa pag-upo sa couch. I was about to yell at him when he spoke.

"Give me that!" he commanded in full authority.

Tinitingnan niya ako sa paraang ibibigay-mo-'yan-o-tatamaan-ka. He's really good at making other people feel intimidated by his look. Unfortunately, hindi ako natatakot. Kung ang 90% ng Herism Academy ay takot sa kaniya, nabibilang ako sa 10%.

Hindi alam kung anong hinihingi niya, basta ay nagpatuloy lang ako sa pagtuturo ng lesson. "So what I was saying, knowledge with regards to episte--"

Isang kurap ko lang, nasa kamay na niya ang kwintas ko. Nanlaki ang mga mata ko sa nangyari at napatayo. Kinapa ko ang leeg nang maramdaman ang hapdi mula sa pagkakahablot niya. I look at his hand gripping my necklace. Nakalaylay lang ang parehong dulo ng kwintas sa nakatikom niyang palad.

Hindi ko na napigilan ang sarili at umapoy na sa sobrang galit.

"What the fuck are you doing?!" I shouted. "Give that fucking thing back!" I tried to snatch it from his hand but he quickly moved it away.

Dahil sa ginawa niya, di na ako nakapagtimpi at nasuntok siya. My fist perfectly landed on his left cheek, where I slapped him. He was cought off guard by the sudden blow so he stepped backwards. I looked down at his hand and tried to snatch the necklace again but he repeatedly moved it away.

"Stop bullshitting around! You just broke my thing!" I yelled out of frustration.

Nanatiling tuwid ang kaniyang mukha. Umayos siya sa pagkakatayo at tinaas ang hawak niyang kwintas. Iyong hindi ko maaabot. Hinayaang niyang lumambitin ang pendant nito para ipakita sa akin na akin nga talaga iyon. I don't know why he's doing this but whatever the reason is, I don't fucking care! He needs to pay for it!

"Why do you have this?" he interrogated.

His voice is so deep and he's staring at me intently. Para bang inaakusahan nya ako sa maling bagay na may kinalaman sa kwintas. Habang tumatagal ang bagay na iyon sa kamay niya, mas pumupuyos ako sa galit. Just touch everything but don't ever give a damn putting a hand on that necklace! It's my only treasure!

"I have it because it's mine!" I roared.

Lumapit ulit ako sa kaniya para kunin iyon pero muli na naman niyang iniwas. It really pissed me off! I swear, he wouldn't be seen alive after this!

"You stole this!" he accused with absoluteness.

He's accusing me for the necklace I owe since I was a toddler? How stupid!

I stepped forward without removing my eyes on him. Hindi siya natinag nang tinulak ko siya. Naibaba naman niya ang kamay nang dahil doon pero nanatili ang tuwid niyang mukha. I fiercely stared at him as I stepped more closer forward. Walang bahid ng pagkatakot sa mga mata niya. Para lang siyang mannequin na nakatitig sa akin.

Her Final BulletWhere stories live. Discover now