* 17 *

735 56 1
                                    

* 17 *

Ik ijsbeerde door de kamer. Mijn handen hadden zich in mijn broekzak genesteld en ik voelde de zenuwen in mijn buik. Mijn moeder was al thuisgekomen na haar middag met Alice. Ze had niks verteld. Gewoon dat het gezellig. Meer was ik niet te weten gekomen. Ik moest geduld hebben. Dat had ze ook gezegd. En dat ik haar niet moest opzoeken. Gelukkig had ik daar een oplossing voor.

" Blijf maar verder ijsberen. " Jane's stem klonk achter me. Ik draaide me onmiddelijk om. Ze liet zich op mijn bed vallen en legde haar armen onder haar hoofd. " Hoezo? " Mijn ogen zochten op haar gezicht naar een antwoord. " Ik kan heel kort samenvatten wat ik te weten ben gekomen. " Ze ging even wat rechter zitten. " Hetzelfde als ervoor. " zei ze, voor ze weer ging liggen.

" Hetzelfde als ervoor? " herhaalde ik. " Ze is dus niet van gedachten veranderd " mompelde ik, meer tegen mezelf dan tegen haar. Het had even de tijd nodig om te bezinken. Zelfs dit had niet gewerkt. Was er dan eigenlijk nog iets dat we konden doen?

" Misschien als ze er een nachtje over kan slapen, dat ze zich bedenkt. Alleen vrees ik ervoor. " Ik pakte mijn haar vast en liet me op mijn bureaustoel zakken. " Het is dus voor niks geweest " mompelde ik. " Je moet nu niet meteen de moed laten zakken, Nate. Ze is gewoon wat in de war. Hoe zou je zelf zijn als je mate zo een belangrijke functie zou hebben "

Natuurlijk begreep ik Alice haar reactie. Ze had zeker niet verwacht om aan een Alfa gekoppeld te worden. Alleen had ze zich er wel op moeten voorbereiden dat ze misschien niet helemaal tevreden zou zijn met haar mate. De maangodin koppelde om heel verschillende redenen mensen aan elkaar. Sommige waren net bij elkaar omdat ze zo verschillend waren. Dat was ook bij Alice en mij het geval.

" Heb je nog goede raad voor me? " vroeg ik haar, nadat ik diep zuchtte. " Afwachten, zeker? Als je haar gaat pushen doe je alleen maar kwaad dan goed. Ik kan altijd proberen om haar nog meer in jouw richting te duwen, maar ik vrees ervoor of dat zal werken. " Ik zuchtte opnieuw. Ik was niet van plan om het op te geven, maar Jane had gelijk. Ik kon niet anders dan afwachten en hopen dat ik snel een goed antwoord kreeg.

A/N: Een nieuw hoofdstuk :D

Vote/Comment/Follow

Changing NateWhere stories live. Discover now