Kinabukasan, tinext ko si Ean.
Sinabi kong pumasok siya ng maaga.
As in 5 pa lang dapat nasa school na siya.
Nagreply pa. Tumawag. Kaso hindi ko pinansin. Baka kasi mabisto ako.
Hindi kaya ako nakatulog dahil dito!
Ano plano ko? Sikreto. ^^
UST. Under the Sampalok Tree. Likod ng canteen branch.
Dito kami magkikita.
Antok pa ko pero kailangan to.
Kailangan niya to.
“Mia? Mia?”
Alas-singko.
Eksakto talaga sa oras tong taong to.
Nasa likod kasi ako ng puno.
Hindi niya ko makita. Hahaha.
“Hai… Late na naman siguro. Mia. Ano ba kasing meron? Nahihirapan na ko. Mahal kita. Mahal na mahal. Alam mo ba yun?!”
“Oo.”
Lumabas ako mula sa likod ng puno.
Gulat siya eh.
“Mia? Kanina ka pa ba diyan?”
“Oo.”
“Narinig mo lahat?”
“Oo. Nahihirapan ka na?”
“Mia, hindi naman sa ganun… Ano kasi… Kagabi, yung expression mo, nahirapan ako intindihin. Pero boyfriend-for-hire lang naman kasi ako. Wala ako sa lugar mahirapan.”
“EAN! How dare you!”
Napatigil siya. Ampoteek.
Ang sakit ng sinabi niya.
Sabi ko na nga ba eto mararamdaman niya.
Eh ang baliw nito, kung obvious ako di hindi na surprise?
“Bakit Mia? Hindi ba?”
BINABASA MO ANG
The 100 Day Contract
RomanceMaaari bang lagyan ng palugit ang love? Eh pano kung no choice ka? Binigyan ka na nga ng taong akala mo eh di mo gugustuhin, tapos may time limit pa... Pwede pa-extend? Kahit isang oras lang??
