"We accept the love we think we deserve."
Matt heeft de bar na zijn laatste bezoek als de pest vermeden.
Niet omdat hij de bargozer en Kayleigh mist hoor.
Nope.
De bier is gewoon zo goor van de piraat.
Ook al tapt hij het.
Het is gewoon niet te drinken.
Dus zegt Matt: "fuck my life" en gaat hij verder met werken.
Maar dan is het donderdag.
En op donderdagen moet Matt afsluiten.
Dus dan is hij de laatste uren helemaal alleen.
Om twaalf uur.
Kijk, dit is het nadeel aan de baan van Matt.
Hij moet om de belachelijkste tijden nog werken.
Dus staat hij om twaalf uur nog in de winkel.
En dan als Matt een begin maakt aan het afsluiten word de deur van de zaak opengegooid en staat er een verzopen kat in de winkel.
Nou lekker dan.
Dat betekent dweilen.
'We zijn facking gesloten.'
Matt vind het zo leuk om aardig te zijn tegen zijn klanten.
Als Matt nog steeds de deur niet hoort openen draait hij zich om.
Een diepe zucht verlaat zijn mond als hij het water op de vloer ziet en inwendig vervloekt hij de persoon die dit veroorzaakt heeft.
Totdat hij ziet wie de persoon is.
Freaking bargozer.
Het haar van de gozer is zeiknat en plakt tegen zijn voorhoofd aan.
Tenslotte zijn, zijn kleren ook nat.
Pas nu merkt Matt de storm buiten op.
Oh.
'What the fuck doe je hier?'
Geïrriteerd kijkt Matt de bargozer aan die geen bargozer meer is en ziet dat hij wat onder zijn jas verborgen houdt.
What the-?
'Sorry, ik was hier in de buurt toen het opeens begon te stormen en zag dat de lichten hier nog aan stonden, dus ik dacht-'
'-dat je hier wel kan schuilen. Nou ik kan je vertellen buddy, dat gaat mooi niet door. Ik moet deze verdoemde zaak afsluiten en wil naar mijn appartement toe, zodat ik mijn koelkast kan beroven en mijn bed kan vies maken met allemaal verschillende etenswaren.'
Tough life.
'Heb je een auto? Kan je me misschien een lift geven? Alsjeblieft?'
De bargozer showt Matt zijn puppy ogen.
Alleen háát Matt puppy's.
'Oké.'
Of toch niet.
A/N: Stiekem is Matt een softie vanbinnen.
Softijs.
