𝘼𝙨𝙩𝙚𝙧𝙞𝙨𝙢𝙤𝙨 » 𝘱𝘢𝘳𝘬𝘦𝘳

9

Jazz müziği, göğsündeki tütsüden yayılan manolya kokusu ve tavana işlenmiş gökyüzü motifi.

   Peter sırt üstü uzanıyordu. Kostümü bir nevi yastık işlevi gördüğünden konforlu hissediyordu. İşaret parmağını tütsü tabağında gezdirdi sakince. "Ben sadece," dedi sözcükler dudaklarından döküldüğünde engelleyemeden. Gözlerini yıldız kümelerinden ayırmadı fakat onun dinlediğini biliyordu. "Seni ve bunları unutmak istemiyorum."

Avuçlarında bir boşluk oluştuğunda kayık biçimindeki tabağı alınmıştı. Onu fazla duygusal yapıyordu ve hafızası zayıflıyordu, Tink her şeyi açıklamıştı. Yaklaşarak başını onun yastığına yasladı. "Sadece bir anı olmanı istemiyorum, Capella."

Kızın bakışları hüzne kapıldı ve gergin olduğunda yaptığı gibi kurumuş dudaklarını ıslattı. "Peter-"

"Beni koruduğunu biliyorum. Bunu yanımdayken de yapamaz mısın?" dedi umutla. "Evine dönme. Bizimkiler seni sevecektir," gülümsedi. "tütsüler falan yaparız."

"Kulağa muhteşem geliyor, Peter Parker, ama işleri zorlaştırıyorsun- hey, o de ne?" elini ona uzatıp gözyaşını kendi avucunda hapsetti.

"Uyku akıyor, sadece bu." diye geçiştirdi Peter. Yine de, Capella' nın yanağındaki eli gitgide ıslanıyordu. Bileğine tutundu. "Sana gecesinde aşık olup sabahında var olmamışsın gibi davranmamı istiyorlar. Neden?"

Capella uzanıp yanağına sıcak bir öpücük kondurdu. Pembe dolgun dudakları, pürüzsüz burnu ve kumral teniyle saf bir kusursuzluk oluşturan çikolata kahvesi gözleri silinecek miydi şimdi zihinden?

   "Senin yıldızınım ve gökyüzünde olmak zorundayım." gözleri saate kaymıştı. Tekrar Peter' a döndüğünde bakışları düşmüş, yüzü Tink' in avucuna daha fazla gömülmüştü.

   "Beni de yıldıza dönüştür." derken uyukluyordu. Bu ikisini de gülümsetmişti. Peter alnını onunkine yasladığında Capella burnunu öptü.

   "21 Aralık gecesi görüşmek üzere, Peter Pan."