serçeler öldüğünde ağlarız*

*

Rüzgar fısıldıyor, kulağıma.
Yağmur değiyor tenime.
Kuşlar ölmüyor.
Kızlar hep mutlu.
İnsanlar korkmuyor, insan olmaktan.
Çocuklar eve gelmiyor, sokaklar cennetin fragmanı.

Rüzgar asılıyor eteğime,
Yağmur deliyor göğü parça parça.
Kuşlar ölmüyor, fakat yaşamıyor da.
Kızlar hep utanıyor bedeninden.
İnsan korkuyor, insan gibi yaşamaktan.
Çocuklar eve gelmiyor, çünkü zaten evden çıkmıyor.

Yapraklar uçuşuyor,
Ben de.

Ayakta duracak gücüm yok.